31 oktober. Vanmorgen, na te hebben getankt zijn we vertrokken van Los Carlos met bestemming Isla Otoque, zo’n 20 mijl verderop. Na 7 maanden eindelijk weer op weg. We hebben de zeilen staan maar de wind houdt niet over. 4.5 Knopen van opzij maar toch varen we met 2,5 tot 3 knopen door het water. Dit zal te maken hebben met het schone onderwaterschip.
Het afscheid van Vista Mar (de marina van San Carlos) was best wel weer moeilijk, het werd er steeds gezelliger doordat meer mensen terugkeerden op hun boten.
2 november. Gisteren aangekomen op een ankerplaats bij Isla Mogo Mogo, een eiland in de Archipellos Perlas. Alleen de laatste paar uur kon worden gezeild maar daar hebben we dan ook extra van genoten.
We werden verwelkomd door de bemanning van de Hamaka. Het was een vrolijk weerzien. Afgelopen nacht heerlijk geslapen na de toch wel heel erg hobbelige nacht bij Isla Otoque.
13 november. 6 dagen hebben we bij Mogo Mogo geankerd. Er voegde zich de 2e dag ook een Amerikaanse boot toe. Met z’n allen hebben we een door hen gevangen grote tonijn, na deze op het strand te hebben geroosterd, verorberd.
In de baai bevinden zich een aantal mooie snorkel spots. Marja vindt dit geweldig, ik vind het maar helemaal niets. Binnen de kortste keren zit mijn bril en hoofd helemaal vol met water. Christof van de Hamaka spietste er met zijn harpoen een flinke vis. Ook deze werd weer op het strand geroosterd. De vis, het vel leek wel van leer, bleek voortreffelijke smaken.
Met de Hamaka hebben we nog een aantal eilanden bezocht. Op het strand van Isla Pedro Conzales stond op een ochtend een man wild te zwaaien. Het bleek een kennis te zijn van de Hamaka, zij zijn hier al een aantal keren eerder geweest. Met de man hebben we een korte wandeling door het woud gemaakt. Hij hakte wat bananen, zowel om te baken als om zo te eten. Samen met wat groene papaja’s (wordt hier als groente gegeten) en met de door Christof uit de palmboom geplukte kokosnoten waren dit een welkome aanvullingen op onze slinkende vers voorraad.
De Hamaka is inmiddels terug naar Panama Stad. Wij liggen nu bij Isla Canas. Morgen nog naar de zuidpunt van Isla Rey en dan de 40 mijl oversteek naar Darien.
21 November. We hebben een aantal dagen in Darien doorgebracht, het grensgebied met Columbia en ook de grens tussen Midden en Zuid Amerika. Er zijn geen wegen tussen beide continenten. De Inter American Highway loopt er dood. Het is een gebied van jungle en rivieren, bewoond door indianen in kleine dorpjes en wat dieper in het woud door drugssmokkelaars.
We hadden er graag langer willen blijven maar bij aankomst bleek onze service accu te zijn overleden. Op deze accu draait al onze apparatuur: navigatie, instrumenten, verlichting, koelkast, automatische besturing…… Gelukkig hebben we wel een aparte accu om de motor te starten. Met een draaiende motor werkte alles nog wel maar zodra deze werd uitgeschakeld zakt de spanning van de service accu als een plumpudding in elkaar. Een serieus probleem dus. We lagen op dat moment bij het kleine eilandje Iguana in de monding van Rio Tuira. We besloten de volgende dag naar La Palma te varen, de hoofdplaats van het gebied. We verwachtten er eigenlijk niets maar in ieder geval wel internet en misschien wel wat lokale hulp. Ondanks de heel povere uitstraling bleek La Palma nog verrassend veel in “huis” te hebben. We hebben er vers voedsel kunnen inslaan en een paar mooie flessen wijn buitgemaakt.
Christof van de Hamaka wilde ons wel helpen. Ze waren op dat moment nog bij Panama Stad en het plan was om weer naar de Perlas terug te varen. Hij zou 3 nieuwe accu’s voor ons meenemen.
We zijn nog twee dagen dieper Darien ingevaren. De eerste stop leek erg idyllisch, we lagen midden op een rivier die niet op onze kaart staat aangegeven. Na ’n uur kwamen uit het niets van beide kanten twee veel lawaai producerende aftandse veerboten langs. Het leek ons hierna toch niet zo’n goed idee om op deze plek de nacht door te brengen. Een mijl terug hadden we een zijrivier gezien. We besloten deze op te varen. Na een mijl of 2 liep deze dood en lieten hier het anker vallen, midden in het oerwoud.
Na een heerlijke rustige nacht werden we de volgende ochtend gewekt door oerwoud geluiden in alle toonaarden, van hoog tot laag, van zangerig tot krijsend.
We zijn nu terug op de Perlas bij het eilandje Isla Del Espiritu Santo. Vorige week lagen we hier alleen, nu worden we vergezeld door nog 4 andere boten. Morgen varen we de 12 mijl naar Mogo Mogo om daar de Hamaka te ontmoeten.
22 november. We waren al halverwege Mogo Mogo, zien we op de AIS de Hamaka tussen 2 eilanden vandaan komen, niet bepaald varend richting de plek waar we hadden afgesproken. “We gaan naar Isla Del Espiritu Santo” was het antwoord op onze vraag wat hun doel was voor die dag. “Eind van de week komen we naar Mogo Mogo”. Dat vonden we echter niet zo’n heel prettig idee, we waren nu zo dichtbij onze nieuwe accu’s. We besloten terug te keren en liggen nu dus weer bij Isla Del Espiritu Santo, met de reeds geïnstalleerde accu’s.
Helemaal voor niets is deze dagtocht ook weer niet geweest. Varend langs het plaatsje San Miguel hadden we even internet en werden we gebeld. Er werd ons een heel leuk bericht doorgeven. Hierover in ons volgende blog meer.
30 November. De laatste dagen op de Perlas eilanden hebben we doorgebracht bij Isla Chaperera. Naast de Hamaka lagen er nog een 3 tal Amerikaanse boten, boten die we al eerder in Vista Mar (de marina) hadden ontmoet. Diverse potlucks hebben we bij elkaar gehouden en hebben voor het eerst van ons leven “Thankgivingsday” gevierd. Waarom deze dag gevierd wordt is ons niet helemaal duidelijk. In 1621 verwelkomden de indianen de pelgrims waarvoor ze werden “bedankt”. Wat er in de erop volgende jaren met de indianen gebeurden is niet iets om trots op te zijn.
2 Dagen geleden hebben we de Perlas verlaten en na een 114 mijl lange voornamelijk zeiltocht, zijn we aangekomen in Benao. Met een snelheid van 6 tot 7.5 knopen schoot de Dina Helena door het water. We dreigden dan ook veel te vroeg, in het donker, aan te komen. Ook zonder fok en met een dubbel gereefd grootzeil lukte het niet de snelheid uit de boot te krijgen. Geen zeilvoering was echter ook geen optie, de sterke stroom had ons dan richting gevaarlijke rotspartijen kunnen brengen. Alleen op de motor was de boot onder controle te krijgen, die heeft dan ook de laatste 4 uur gedraaid.
Henk en Marja,
Is leuk zien wat jullie schrijven en dat jullie weer onderweg zijn met de wereldreis.
En hebben jullie al week veel meegemaakt en ook mooie plekjes en plaatsen gezien.
En ook de gevangen tonijwas zeker heerlijk.
En ik wens jullie hierbij nog een voorspoedig reis verder en heel veel plezier nog verder.
De vriendelijke groeten van Ton en van Sonja.
Weer een levendig verslag van jullie avonturen. Bedankt voor het delen, en goede vaart!
Groeten,
Anneke en Sjoerd
Lieve Marja en Henk,wat een prachtig verslag weer, heerlijk om te lezen en de foto’s te zien.
Islas Perlas is voor ons ook bekend dus kunnen ons een beeld vormen, leuk
Kerst nadert dus wil jullie bij deze mooie, avontuurlijke en happy feestdagen wensen.
Veel lieve groeten Menno en Carnique
Hey avonturiers,
Wat een prachtige foto’s en verhalen weer!!
We blijven volgen.
Hans&Angela
Jullie houden heel veel van Panama. Ha ha ha !
Jou foto’s zijn altijd zeer mooi, et c’est toujours un délice de les découvrir.
Blijf dan rond varen, heerlijke leven zo.
De groeten van me en prettige feest dagen Henk en Marja,
Goede jaar uit einde.
Hallo Henk en Marja,
Fijn om weer wat van jullie te vernemen plus de mooie verhalen en de fraaie foto´s.
Marijke en ik wensen jullie fijne feestdagen toe en een veilige vaart in 2022.
Cheers !!!
Mooie foto’s! Wat een paradijs. Het lijkt mij heerlijk om wakker te worden tussen de oerwoudgeluiden.
Hi Henk en Marja! Mooi verhaal. Die lagune met oerwoudgeluiden doet ons denken aan Gambia. Wat moet dat heerlijk zijn. We zijn benieuwd naar dat leuke bericht dat jullie in het volgende blog bekend gaan maken Groetjes!
lieve Henk en Marja,
Zeker leuk om via jullie verhalen een beetje met jullie op pad te gaan. Het ziet er zo heerlijk uit! Door alle foto’s krijg ik een levendige indruk.
Natuurlijk benieuwd naar het leuke nieuws dat jullie hebben gekregen. Een echte ‘klifhanger” 🙂
Gezellige feestdagen gewenst en een voorspoedige zeiltocht,
Liefs, Joukje