December 2022 – Januari 2023 – Baja Mexico

18 december zijn we vanuit San Carlos de Golf van California overgestoken. Na een mijl of 10 werden we via de marifoon opgeroepen door Dominique van de Hypos Camp, zij blijven voorlopig in San Carlos maar hij wilde zijn marifoon uitproberen, hoe ver het bereik was. Nadat we waren uitgesproken kwam er een nieuwe oproep binnen. “de boot die net op kanaal 69 in gesprek was”. “Zijn jullie Nederlanders?” werd er gevraagd. Mijn Nederlandse accent had ons verraden. De Giebateau kwam ons tegemoet, een Nederlandse boot, de eerste sinds Panama. Zij waren op weg naar daar waar wij vandaan kwamen maar we gaan elkaar binnenkort vast zien.
De 80 mijl lange oversteek verliep voorspoedig en op zeil. Vroeg in de ochtend kwamen we op Baja (spreek je uit als “Baga”) aan, het enorme schiereiland waardoor de Golf van Californië wordt gevormd. In Santa Rosalie meerden we de boot in het kleine jachthaventje.

Baja in zicht

Santa Rosalie is in de 17e eeuw gesticht als missiepost maar is pas vanaf de 19e eeuw gaan groeien na de ontdekking van koper in de regio. Een Frans bedrijf heeft de exploitatie ervan op zich genomen. Bij de stalen kerk in het dorp staat geschreven dat deze is ontworpen door Gustafe Eiffel, maar in werkelijkheid gaat het om een studiegenoot van Eiffel, de Braziliaan Bibiano Aristide Duclos. “Gustave Eiffel” staat natuurlijker veel interessanter.

De kerk die niet door Eiffel is ontworpen
In de plaats staat een ruïne van een enorme kopererts verwerkende fabriek
Het voormalige kantoor van de fabriek
Uitzicht over de stad op de haven

Onder erbarmelijke omstandigheden hebben in het begin van de 20e eeuw Chinezen in de mijnen van Santa Rosalie gewerkt. Vele van hen overleefden dit niet, de Chinese begraafplaats is hier een tastbaar bewijs van. Een weg of pad er naar toe is er niet meer. We hadden alleen coördinaten die we op internet gevonden hadden. Na heel veel geklauter, gestruin en geploeter kwamen we op de begraafplaats aan. Sommige graven waren met monumenten bedekt maar de meeste bestonden uit gestapelde stenen.

We besloten om in Santa Rosalie de Kerstdagen door te brengen. Vorig jaar ging het met ons Kerstdiner (op een onbewoond eilandje in Panama) bij gebrek aan ingrediënten nagenoeg mis maar hier in Santa Rosalie is van alles te koop. We genoten een 3 gangen menu op Kerstavond (in ons rookoventje gerookte vis als voorgerecht, een visovenschotel als hoofdgerecht en zelf gemaakte appeltaart als toetje) en een kaasfondue tijdens eerste Kerstdag.

Kerst in Santa Rosalie
Santa Rosalie
De Dina Helena in het kleine jachthaventje

25 December (in Nederland tweede Kerstdag maar hier gewoon maandag) zijn we zuidwaarts, naar Bahia Chivato gezeild. Ons aanvankelijke plan om de Golf van California verder noordwaarts te verkennen hebben we laten varen. Het minder aantrekkelijke weer en de lastige tocht er naartoe heeft ons dit doen besluiten.
Langs het strand van Bahia Chivato staan vele enorme zomervila’s, de meesten nu onbewoond. Een wandeling langs de kust bracht ons naar diverse kleine strandje alwaar we in het best wel koude water hebben gezwommen.

Een 20 mijl lange schiereiland vormt met het vasteland Bahia Conception. De baai heeft de zelfde vorm als de Golf van Californië maar dan veel kleiner. Het biedt vele beschutte ankerplaatsen.
Na er eerst aan het begin ervan in Bahia Santo Domingo gelegen te hebben zijn we dieper Conception ingevaren. Bij Playa Santispac hebben we de dagen rond oud en nieuw doorgebracht. Op het strand is een camping waar vele enorme aan alle kanten uitschuifbare Amerikaanse campers staan. Onze stacaravan in Akersloot is er niets bij. Tot onze verrassing stonden er ook en aantal campers uit Europa, deze hadden veel bescheidener afmetingen.
Het sfeertje was er leuk, we werden overal hartelijk ontvangen en men was erg geïnteresseerd in onze reis.

Playa Santispac

Bij het schitterende Playa Santa Barbara lagen we alleen. Na een korte wandeling heuvel op kwamen we bij een heel moderne villa. Een toegangsweg of pad was nauwelijks meer te vinden. De villa leek al geruime tijd geleden te zijn verlaten maar op een manier van “volgende week zijn we weer terug”.
Door de ramen glurend zagen we dat alles nog op z’n plek stond, alleen onder een dikke laag stof.

Bij Playa El Burro zijn we de berg opgeklauterd om daar de “bell rocks” te bewonderen. Dit zijn rotsen met een hoge concentratie aan ijzer. Als je er op slaat is het net alsof er een bel luidt. Voor deze proef hadden we een hamer meegenomen en inderdaad, slaand op rotsen van verschillend formaat waren belgeluiden te horen op verschillende toonhoogten.
Een heel moeizame tocht bracht ons weer op zeeniveau.

De Bell Rocks
Uitzicht op Bahia Conception vanaf de Bell Rocks

6 januari.
We zijn weer terug bij Playa Santispac. Zijn vandaag naar het plaatsje Mulegé gelift om er boodschappen te doen.
Na korte tijd aan de rand van het stadje voor de terugweg onze duim opgestoken te hebben stopte er een auto. Een man stapte uit en maakte naast een stapel tapijten een plekje voor Marja vrij. Ik mocht voorin naast een klein jongetje plaatsnemen. We raakten tijdens rit aan de praat. De man bleek uit de omgeving van Oaxaca te komen, daar waar wij enkele weken eerder tijdens onze roadtrip geweest waren. Hij en zijn familie maken de tapijten zelf en proberen ze hier, 2000 km verderop, aan de man te brengen. Iedere dag leurt hij met zijn tapijten langs de stranden.
Heel leuk vond hij het te horen dat ook wij een klein tapijtje uit Oaxaca aan boord hebben. Toen ik de man voor de lift geld aanbood wilde hij dit niet aannemen. Na enig aandringen mocht ik het aan zijn kleinzoon geven.
Even later kwamen we hem weer op het strand tegen, Holla Maria i Enrique riep de man met een brede grijs.

De voormalige gevangenis van Mulegé, nu museum met een bonte verzameling van spullen onder een dikke laag stof
Mulegé

Maandag hopen we de Bahia Conception te verlaten en willen dan verder naar het zuiden van de Baja varen.

19 reacties

  1. Mooi verhaal weer. Enig idee waarom die ene villa verlaten is? Speelt er iets in die omgeving of zijn het zomerwoningen?
    Geld geven na liften…? Zo maak je de liftersmarkt stuk Fijne reis verder!!!
    Groet René en Antoinette

  2. Leuk verhaal! Ik vind niets mis met een fooi voor een hard werkende tapijtverkoper. Bijzonder ook die Chinese graven. Zo anoniem en ver van huis. Ik ben benieuwd hoe lang geleden die fabriek actief was. Goede reis!!

  3. De beste Wensen voor 2023 en ook nog vele gezonden jaren samen.

    En vele plezierige zeemijlen.

    De vriendelijke groeten van Ton en Sonja van der Kleij.

  4. Jullie zijn niet meer te volgen op Marine Traffic
    Laatste positie was 8 maanden geleden.
    Goeie vaart verder.

    Gr. Frans en Gatha Jonges
    de Brink 23

  5. Beste Marja en Henk, het is bijzonder om dmv deze site een beetje met jullie mee te reizen. Ik wens jullie een avontuurlijk en gezond 2023 en hoop dat jullie vel veilige zeemijlen mogen gaan beleven. Groet Rob.

  6. Heerlijk om te lezen en te zien hoe mooi de omgeving en jullie reis verloopt.
    Ik ben jaloers om de mooie stranden 🙂
    Goede reis verder!

  7. Hallo Henk en Marja , wat een mooi reisverslag met foto’s ! Op de foto van het “stilleven”in de voormalige gevangenis zag ik een bijzonder onderdeel , links boven , vlg. mij een deksel van een zg. aspot van railvoer tuigen (waarschijnlijk tram). Dit wordt afgenomen voor inspectie van de astap , lagerschalen en het oliekussen. De firma R.A. Lister en Co Ltd. uit Dursley (1867) bestaat nog steeds! Dat je zo’n onderdeel op een tafeltje in Mulegé aantreft .Andere atributen zijn o.a. een claxon voor telefoon in fabriekshallen (of gevangenis), een isolator op een muuranker , een takelblok enz. Met andere woorden , een brok geschiedenis op een tafeltje. We wensen jullie verder een goede vaart en kijken weer uit naar het volgende verslag ! Groeten van Tiny en Jan.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *