11 november 2017 Rabat – Agadir

10 november, we liggen al weer 3 dagen in Agadir, Zuid Marokko. De afgelopen dagen hebben in het teken gestaan van klussen, het verhelpen van een serieus probleem, ontstaan tijdens onze laatste tocht.
Hierover straks meer, eerst onze belevenissen in en rond Rabat.

Aan de overkant de medina van Rabat

We hebben er ruim 2 weken gelegen, ‘n hele aangename haven en stad. De haven ligt in een afgeschermd gebied, aan alle kanten bewaakt. In de avond flaneren er vele mensen op de kade, zowel westers als traditioneel Marokkaans gekleed. Heel keurrijk! Omdat we dicht aan de kade lagen is onze boot vele malen met de mensen op de foto gegaan.
Uiteraard hebben we een wandeling door de Medina gemaakt, voor ons de eerste echte kennismaking met Marokko.
Vanuit Rabat zijn we met de trein naar Casablanca geweest om er een van de grootste moskeeën  van de wereld te bezoeken. Een Nederlandse toerist heeft ons vervolgens door de Medina geleid. Rick’s cafe uit de film Casablanca (1942) was helaas gesloten.

De grote moskee in Casablanca

Met de trein zijn we voor twee dagen naar Fez afgereisd.
In Marokko wordt je op 2 manieren welkom geheten. Vele malen werden we oprecht spontaan verwelkomt, erg leuk om mee te maken.
Wordt het “welkom” echter aangevuld door “where do you come from” of “what can I do for you” wil men meer van je. Het heeft even geduurd voordat we er achter waren dat het beter was hier niet op in te gaan.
In Rabat hadden we daar geen last van, in Fez echter des te meer.
Een man zou ons door de Joodse wijk leiden. Al wandelend liet hij weten dat hij aan het eind van iedere rondleiding 10 euro vroeg die hij dan weer zou afstaan ten behoeve van de restauratie van de wijk. Na ’n minuut of 10 eindigde de rondleiding in een doodlopend steegje en vroeg hij om de bijdrage, plus 10 euro voor hemzelf. We hebben hem uiteindelijk 8 euro (te veel) gegeven waarna hij ons bijna stampvoetend van boosheid met rust liet.
Ook twee tieners die wij 2 euro gaven omdat ze ons de weg wezen naar de Joodse synagoge en Joodse begraafplaats reageerde het zelfde.

Synagoge Fez

De overigens schitterende Medina van Fez is echt een doolhof, we kwamen er zonder hulp niet uit. We wisten dat we vlak bij een van de uitgangen zaten maar de “student” die ons naar buiten begeleide, bracht ons naar de andere kant van de immense Medina. Hij hoopte tevergeefs op een ruime fooi.
Ook zijn we met een huurauto naar Chefchaouen  gereden. Onderweg in een stoffig plattelandsdorpje vlees van de gril gegeten in een uit golfplaten bestaand restaurantje vol vliegen. Best spannend hoe onze magen hierop zouden reageren. Het troebele water in de kan hebben we maar laten staan.
Chefchaouen is echt een hele mooie stad, veel huizen, soms complete straten zijn blauw geschilderd. Het is een stad waar je als toerist nog vrij rond kunt lopen zonder constant lastig gevallen te worden. We hebben er geslapen, voor maar 17 euro, in een schitterend hotelletje midden in de stad.

Chefchaouen
Waterval tijdens onze wandeling

Vandaaruit zijn we naar een nationaal park in het Rif gebergte gereden om daar de volgende dag een wandeling te maken. Het is een schitterend gebied maar wat jammer van de enorme hoeveelheid zwerfafval langs het pad. Op ieder vierkante meter ligt wel een petfles en ander vuilnis, achteloos weggeworpen door de wandelaars.

Voor de laatste nacht zijn we met het huurautootje naar de Middellandse zee gereden. We dachten dat er accommodatie aan overvloed zou zijn maar dat viel wat tegen. Uiteindelijk werd ons voor 25 euro een compleet appartement aangeboden in een verder leegstaand complex. In het nabijgelegen restaurant kregen we voor 13 euro ’n kilogram met diverse vissen voorgeschoteld.

Na deze rondrit door Noord Marokko werd het tijd om aan het vervolg van onze zeilreis te denken.
De volgende bestemming, Agadir, ligt 300 mijlen (= afstand Amsterdam-Parijs) zuidwaarts.
De vooruitzichten gaven een constante wind uit het noorden maar met uitschieters tot 27 knopen.
Toch besloten we het zeegat te kiezen. Nu kan dit in Marokko niet zomaar, eerst moet worden uitgeklaard. Gelukkig ging dit wat sneller dan het inklaren. Om 2 uur namen we afscheid van de pilot die ons naar zee had begeleid.
Na ruim 2 weken konden de zeilen weer omhoog en de windvaan zelfstuurrichting worden afgesteld, heerlijk!
Een wind van tussen de 12 en 17 knopen joeg ons met een snelheid van 6 tot 7 knopen door het water. De oceaandeining deed hier af en toe nog een knoopje of twee bovenop.
Overdag hadden we al het idee dat de snelheid te veel was voor de windvaan. Deze stond te schudden en te trillen op het achterdek. ’s Nachts ging het echter echt mis, de windvaan, een gevaarte van toch wel zo’n 40 kilo, werd gedeeltelijk uit het achterdek gerukt. Ook een hoger geworden oceaandeining van opzij deed er geen goed aan. Net op tijd hebben we de boot tegen de wind in kunnen draaien en hebben het roerblad en de pendulum binnen gehaald. De druk was er nu af.
270 mijlen hebben we onafgebroken kunnen zeilen. Twee keer heel even de motor bijgezet, een keer om de boot door een stormrondje te krijgen en een keer om midden in de nacht een tweede rif in het zeil te zetten. De wind was tijdens de tweede nacht op zee aangewakkerd tot zo’n 24 knopen en we wilden voorbereid zijn op meer. Op zo’n moment besef je eigenlijk pas goed hoe klein en kwetsbaar je bent op zo’n donkere woelige oceaan.
Pas tegen het eind van de derde dag liet de wind het afweten, de motor moest bij.
In het donker liepen we de haven van Agadir binnen alwaar we door de bemanning van de White Mustang werden opgewacht.
Natuurlijk moesten we hier ook door de papiermolen maar dit ging gelukkig soepeler dan in  Rabat.
De volgende dag bleek de schade aan de windvaan inrichting toch wel behoorlijk. De boel was ontzet en onder de vlonders door de hele boot stond veel water, binnengekomen door de gaten ontstaan in het achterdek. De kracht op het roerblad en het pendulum hadden we onderschat. De windvaan moest eraf en opnieuw worden gemonteerd.
8 X 6 mm bouten zijn vervangen door 10 X 8 mm bouten, en omdat je bij een boot nergens bij kunt hebben we mangaten gezaagd om de boel ook aan de onderzijde met contraplaten te kunnen fixeren.
We werden tijdens onze werkzaamheden geadviseerd door een 81 jarige Amerikaan, die op z’n 74ste is begonnen met zeilen en al 13 keer de Atlantische oceaan is overgestoken.

De wacht voor het mausoleum van Hassan !!
Medina Rabat
Vissershaventje van Rabat. Hier hebben we voor nog geen 5 euro twee vette zeewolven gekocht.
Medina in Casablanca
Voormalige Joodse wijk in Fez
Onderweg naar Chefchaouen
Chefchaouen
Rif gebergte

22 reacties

  1. Mooi verhaal hoor Henk en Marja!
    Ben wel een beetje jaloers op jullie maar het klinkt ook af en toe wel erg spannend!
    Veel plezier en succes nog verder!
    Groetjes Petra

  2. Hallo Marja en Henk,
    Wat een mooie en fantastische wat jullie allemaal zien.
    En wat zien jullie veel en gaan ook naar de mooie plekjes toe.
    Ik vind het wel heel wat.
    Ik wens jullie beide nog heel veel mooie en veilige wereldreis toegewenst.
    En we lezen het volgende geschreven reisverhaal van jullie.

  3. Hallo zeebonken,

    Al een paar keer een bericht proberen door te sturen, doch tevergeefs. Zelfs een e-mail bericht verstuurd aan Henk, doch mogelijk komen deze berichten ook niet meer door.
    Hierbij nogmaals een poging.
    Wat een verhalen de afgelopen periode en wat een mooie foto’s.
    Wij proberen dagelijks jullie positie te bekijken, doch dit was niet altijd mogelijk de laatste tijd, doch wij houden vol.
    Natuurlijk barsten wij inmiddels uit elkaar van jalouzie, behalve als er windvaan-problemen zijn, want daar zit je natuurlijk niet op te wachten bij zo’n groot avontuur.
    Het ga jullie goed bij de voortzetting van de tocht de komende periode.
    Groet,
    Cees en Marijke

  4. Hallo Henk en Marja, leuk om te vernemen dat jullie hebben rondgereisd in een gedeelte van Marokko. Mooi land, wel een overgang als je het ruime sop bent gewend. Veel plezier op het volgende stuk, we volgen jullie op de “voet”. Groeten van ons.

  5. Hoi Henk en Marja, fantastisch jullie beschrijvingen over de omzwervingen in Agadir en Rabat!
    Ik heb met jullie mee geleefd, toen in zwaar weer je windvaan kapot ging! Zo te horen was het repareren niet echt een sinecure! Ik begrijp dat een stormrondje nodig is, om het grootzeil bij te stellen!
    Zoals je dochter zei, sterkte met klussen en het zeevaardig houden van de boot! We denken aan jullie!
    Willem Maria

  6. Hallo Marja en Henk
    Blijft leuk jullie verhalen te lezen! Al is het alleen maar voor het heerlijk mooie weer en het licht dat van jullie foto’s straalt. Succes met de reparatie, maar het blijft klussen onderweg vast wel. Geweldig al die verschillende plekken en mensen die je tegenkomt. Tot een volgend verhaal en ga lekker door met genieten! veel groetjes vanuit een grijs en druilerig Amsterdam van Suzanne

  7. Mooie verhalen!
    Heb je de stuur automaat gebruikt bij de windvaan problemen en deed die het even goed? Of ben je zelf gaan sturen?
    Dank voor het delen van deze ervaringen, heb gelijk ook 10 * 8 mm bouten gekocht…!
    Gr rob.

    1. De autopilot hebben we natuurlijk ook nog. Ik moet er niet aan denken zelf het hele eind te moeten sturen.
      Inmiddels heel wat tips gekregen hoe te varen met een windvaan.
      Zeiltrim en de stand van het hoofdroer zijn belangrijk. Het roer van de boot zet je vast op een stand dat deze meewerkt de loefgierigheid van de boot te corrigeren.

  8. Hallo Henk en Marja,

    Balen van de windvaan, fijn dat het weer is opgelost.
    We blijven jullie volgen. Behouden vaart.
    Groetjes
    Cyril en Anneke

  9. Hallo Henk, en Marja ook natuurlijk
    Wat een belevenissen allemaal, geweldig. Die hebben jullie maar weer.
    Herinneringen maken heet dat. Genieten maar en behouden vaart.
    Riemer

  10. Hey pap en Marja,

    Jullie maken mooie dingen mee zeg! Maar ook veel spannende dingen. Als je er maar van leert 😀 Wat een boeven die mensen die geld vragen, maar in eerste instantie doen alsof ze je vriendelijk willen helpen. Pas maar op. Dit gebeurt in de landen die jullie nog gaan bezoeken misschien nog veel meer.

    xxxxx Merel

  11. …Net jullie laatste spannende verhaal gelezen.. poeh toch wel heftig .. zo’n bijna afgebroken vaan. Gelukkig nu alles weer hersteld met hulp van een Amerikaan.. Mooi om die foto’s te zien van al die plaatsjes. Ja je moet wel sterk in je schoenen staan om al die mensen rustig van je af te slaan met het gebedel om meer fooi. Veel goeds maar weer en behouden verdere vaart. Groetjes, iet

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *