Mei 2022 – Mazatlan, de Golf van Californië, Mexico Stad.

We hebben eerst twee nachten geankerd bij Isla de la Piedra, op een steenworp aftand van Mazatlan. Van hieruit hebben we de stad verkend. Met de watertaxi moest eerst de monding van de haven worden overbrugd waarna het nog een flink stuk lopen was. Leuke stad maar één dag is wel genoeg. We hebben er onze niet meer werkende pc voor recycling, zonder harde schijf uiteraard, in een computerwinkel achter gelaten. Met handen en voeten wisten we de man duidelijk te maken wat de bedoeling was. “No reparacion, solo …..!!!!”
Vóór we naar Marina El Cid gingen, om daar Merel, Rob en Elin te ontvangen, hebben we nog een nacht doorgebracht bij Isla Venado. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Vanaf 10-tallen strijkijzers (zo noemen we boten zonder zeil) werden tot laat in de avond feesten gehouden. Vanuit boxen, van die dingen waarmee je complete stadions van geluid kan voorzien, werd op vol volume een niet te beschrijven herrie geproduceerd. Daar lagen we met ons glaasje wijn tussenin.
Nog steeds dizzy van het lawaai voeren we de volgende dag naar de Marina.

De ankerplaats bij Isla de la Piedra vanaf de vuurtoren

Twee hele leuke weken hebben we met het jonge gezinnetje doorgebracht. We hebben ze een echt Mexicaans strand laten zien, compleet met “hoempapa kakafonie”, zijn een dagje gaan ankeren bij Isla Venado (het was er nu een stuk rustiger) en hebben een 3 daagse autotocht door het achterland gemaakt.
Het was verbazend hoe de 9 maanden oude Elin de Jetlack en het leven aan boord doorstond. Ze bleef maar lachen. Wel had ze de eerste uren moeite met haar opa, “wat ’n enge man”. Later kon opa niets fout meer bij haar doen.
We mochten gebruik maken van faciliteiten van het resort waarvan de marina deel uit maakt.

Centrum van Mazatlan
Proeverij van diverse zeevuchten
Ook de verkopers vonden het geweldig!
Elquelite
Moeder en dochter
In het zwembad van het resort

Op de zelfde dag dat Merel, Rob en Elin vertrokken hadden wij het plan verder te varen. Helemaal klaar liepen we met de papieren in de hand naar de administratie om te betalen. ”Helaas, de haven is gesloten, te veel golfslag in de monding” was wat we te horen kregen.
Toen we later zelf gingen kijken waren we met het uitvaartverbod helemaal eens, brekende golven rolden tussen de pieren naar binnen.
Ook de volgende dag bleef deze branding staan. Het heeft ons een “Mexicaanse avond” opgeleverd. Zowel voor als achter ons werden flinke feesten gegeven, de een nog luider dan de ander. Zaten we weer met ons glaasje wijn…..

Op 8 mei lukte het om onze tocht voort te zetten. Ons aanvankelijke plan was om langs de kust in twee etappes van 200 mijl naar het noorden te varen maar door de vertraging hadden we een mooi windgat gemist. We besloten daarom eerst koers te zetten naar de overkant van de Golf van California en halverwege een definitieve beslissing te nemen. Een voor de daarop volgende dagen voorspelde stevige noorder(tegen)wind deed ons echter al snel besluiten helemaal naar de overkant van de Golf te gaan, naar dat hele lange schiereiland.
De rustige 225 mijlen lange tocht hebben we soms zeilend maar voornamelijk op de motor afgelegd. Na 3 dagen lieten we het anker vallen in Bahia Bonanza van het onbewoonde eiland Espititu Santo. We waren in de Golf van Carlifornia. Nog herinner ik mij de aardrijkskundelessen op de lagere school. Toen al was ik gebiologeerd door die honderden kilometers diepe inham.

12 mei.
We ankeren nu in Caleta Partida, een oude vulkaan krater. De wind blaast ons behoorlijk om de oren. Dit gaat nog tot overmorgen duren.
Eigenlijk hadden we al een punt achter dit vaarseizoen gezet, in twee etappes naar de Guaymas, boot op de kant en hup naar Nederland. Met het besluit om de Golf van Californië over te steken hebben we ons nog een korte verlenging toebedeeld.

13 mei.
Op weg naar de kant zwom een dolfijn groter dan ons bijbootje met ons mee. Als we hadden gewild hadden we het dier kunnen aanraken.
We hebben met de enige op dit moment aanwezige visser op het eiland een wandeling gemaakt. Het is hier werkelijk schitterend. Ondanks dat er nauwelijks vegetatie op het eiland is, is het erg kleurrijk.
Samen met de bemanning van een andere boot bracht de visser ons met zijn panga naar lava tunnels. Er stond helaas te veel golfslag deze binnen te varen.

Zeeleeuwen op Isla Los Isolotes
Isla Los Isolotes
Het vissersdorpje op Isla Partida
Caleta Partida

22 mei
Na nog in diverse prachtige baaien te hebben geankerd besloten we 17 mei de oversteek naar Guaymas te maken, een 140 mijl lange tocht. De wind was eindelijk in ons voordeel zodat we de tocht grotendeels zeilend hebben afgelegd.

In Guaymas kon de boot de dag na aankomst al de kant op en hadden wij 3 dagen de tijd om haar zomerklaar en stormbestendig te maken. Langer mochten we niet aan boord verblijven.
In Mazatlan hadden we, in San Carlos (vlak bij Guaymas) wonende, Amerikanen ontmoet en hebben met hen geluncht. Zij brachten ons in contact met ook in San Carlos wonende van oorsprong Nederlandse Canadezen waarmee we de dag erop de lunch genoten hebben. Opweg terug naar de boot kwamen we met de taxichauffeur overeen dat hij ons de volgende morgen voor 1200 peso’s (ongeveer 60 euro) naar het vliegveld zou brengen. Voor deze 170 km lange rit wordt normaal het dubbele gerekend. Hij vroeg wel aan Marja of zij het op prijs stelde dat zijn vrouw haar zou vergezellen.
De volgende morgen kwam hij in zijn privé auto voorrijden, samen met zijn op haar paasbest geklede vrouw. Het was duidelijk een uitje voor haar.

We zijn nu in Mexico Stad en blijven hier 4 dagen. Voor 12,50 euro per nacht hebben we een kamer in het Piet Mondrian (met één a) geboekt. Op zich een prima hotel, het enige is dat er ook een kamer per 3 uur kan worden geboekt……

25 mei
Vandaag is het 5 jaar geleden dat we uit Scheveningen zijn vertrokken. 4 continenten, 17 landen, vele havens, ontelbare ankerplaatsen, 22.708 mijlen, een schat aan mooie herinneringen en spannende avonturen ………….

Mexico City is echt een geweldige stad. De eerste dag hebben we het historische centrum bezocht maar onze voorkeur gaat uit naar de buitenwijken. We hebben een 7 km lange rit met een kabelbaan over de stad gemaakt. De kabelbanen, er zijn er een 4 tal, maken onderdeel uit van het openbaar vervoer en kosten maar 10 peso’s (25 eurocent) per rit. Hij bracht ons naar een verre buitenwijk van de stad maar nog lang niet naar de rand ervan. Wat is deze stad groot!

Centrum Mexico Stad
Het huis van de beroemde Mexicaanse kunstschilderes Frida Kahlo
In Mexico zijn overal op straat heerlijke verse sappen te koop
De wijk Condesa

26 mei
We zitten in het vliegtuig op weg naar Nederland. In Londen moeten we overstappen maar moeten hiervoor wel de hele stad doorkruisen. Vanaf London City Airport vliegen we naar Rotterdam.
In oktober hopen we onze reis voort te zetten.

27 mei
Om 10 uur ‘s avonds wandelen we de ontvangsthal van Rotterdam Airport uit, in de verte zien we Wanda (met haar 7 maanden oude dikke buikje) en Jesse ons tegemoet komen.

8 reacties

  1. Alweer een hele gaaf deel van jullie wereldreis beste Marja en Henk !
    Welkom in Nederland en hopelijk zien we elkaar deze zomer

  2. Adembenemend deze vijf jaar, wat een avonturen en wat leuk om jullie zo te kunnen volgen. Geniet hier in NL en dan gauw weer terug. Heel benieuwd naar het volgende hoofdstuk.
    Hartelijke groet, Jelto.

  3. Wat leuk dat je dochter, schoonzoon en kleinkind je hebben opgezocht. Het was niet bepaald naast de deur! Ik heb genoten van jullie reisverslag. Ik hoop jullie in Nederland , te zien en spreken!
    Willem

  4. Lieve Henk en Marja, wat een prachtig verhaal en avontuur weer.
    Welkom terug in NL wat een omschakeling voor jullie.
    Zoveel schitterende ervaringen in jullie bagage.
    Hopen jullie heel snel te zien .
    Liefs Menno en Carnique

  5. Hoi globetrotters,
    Bedankt voor jullie mooie reisverslagen. Wat is de wereld toch mooi he?
    Terug in Nederland en nu genieten van de kinderen en kleinkinderen.
    Groet Sjaan

  6. Vijf jaar alweer na jullie afscheidsborrel in Scheveningen, de tijd vliegt.
    Wat een mooi avontuur weer en wat een leuke (ondermeer kleurrijke) foto’s ook van jullie kleinkind en uiteraard Merel en Rob. Marijke en ik zijn onlangs voor de 4e keer grootouders geworden, dit keer een dochter van Dirk Jan en Marie Louisa.
    Het zal voor jullie even wennen zijn in Nederland, gezien de algehele situatie in Oekraine en Europa, maar desondanks veel plezier bij het weerzien van familie en vrienden.

    Hartelijke groet,

    Cees en Marijke

  7. Nou, daar zijn jullie dan weer in NL… De boot in Verweggistan in het orkaan seizoen en jullie weer bij de familie.
    Geniet ervan en ik hoop jullie weer eens te zien.
    Groetjes
    Hans&Angela

  8. Hoi Marja en Henk,
    Behouden vaart en in afwachting van het volgende hoofdstuk van jullie eigen avontuurlijke meisjes/jongensboek.
    Groet verhuizer Ruud.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *