Januari 2022 – Panama – Mexico

3 januari 2022
We liggen voor anker in Bahia Samara, Costa Rica. We kunnen niet aan land omdat we niet zijn ingeklaard. Weten ook niet zeker of ankeren is toegestaan.
4 dagen geleden hebben we Panama verlaten. Een eerste 2 daagse tocht bracht ons naar Bahia Drake. Het is de baai waar vanuit de piraat Sir Francis Drake in de 16e eeuw zijn rooftochten pleegde.
Wij lagen er nu onbezorgd naast de Hippo’s Camp waarmee we de laatste avond van het jaar met een bubbel hebben ingeluid. Te vermoeid van de reis hebben we het niet laat gemaakt. Wel werden we om 12 uur gewekt doordat er op het strand vuurwerk werd afgeschoten.
Ook over de 2e etappe, 135 mijl, hebben we 2 dagen gedaan. De afstand kon ongeveer 50% zeilend worden afgelegd.
Het wachten is nu op een goed windgat. Niet ver van hier waait “de Papagallo”, een stevige tot stormachtige wind. Het zijn weersystemen die in de Golf van Mexico ontstaan, aan de Atlantische kant dus, en door lage en smalle delen over land naar de Pacific worden geperst. Er zijn een 3 tal plaatsen waar een dergelijke wind te keer gaat: in de baai van Panama, voor de kust van Nicaragua (waar we de komende week mee te maken gaan krijgen) en in Zuid Mexico. Deze laatste is de meest beruchte, tot op vele honderden mijlen op zee is deze wind voelbaar.

7 januari
Gisteravond hebben we het anker laten vallen in de baai van Guacamaya. In de 30 jaar oude beschrijving van de baai staat dat er alleen een verlaten huis te vinden is en dat dus hier volop genoten kan worden van de rust. Die hadden we wel even nodig. De vorige ankerplaats, Playa Tamarino, was heel erg luidruchtig. We lagen zo’n 500 meter uit de kust maar toch drong het gedreun (sommige mensen vinden dat dit muziek is), tot in de verste hoeken van de boot door. We besloten dan ook de volgende morgen verder te varen.
De eerste uren leek het erop dat we de 20 mijl naar hier op de motor moesten overbruggen maar de windrichting ging steeds gunstiger staan. Uiteindelijk hebben nog heel veel gezeild.
We merken naarmate we noordwaarts varen dat het landschap veranderd, het wordt steeds grauwer/ bruiner, een enorm verschil met de weelderige groene eilanden van West Panama. We zien de eerste cactussen. De nachten zijn ook wat koeler.
Het verlaten huis is inmiddels vervangen door een resort maar veel leven is er niet te bespeuren.
Vanmorgen eindelijk weer eens van boord geweest om een strandwandeling te maken. Het waren onze eerste (Illegale) voetstappen op Costa Ricaans grondgebied.
Een paar uur geleden is ook de Hippo’s Camp de baai binnengevaren.

Deze rots beschermt ons tegen de harde wind

Zonsondergang vanaf ons achterdek in de baai van Guacamaya

11 januari
We liggen nog steeds in de baai van Guacamaya, wachtend op een goed weergat. Iedere dag maken we een korte wandeling over een van de twee stranden, zwemmen wat en lezen veel.
Iedere middag rond ’n uur of 3 komt het hier tot leven. Een of meerdere catamarans, afgeladen met toeristen, bezoeken de baai om er te komen snorkelen. Er bevinden zich soms wel 30 personen op de misschien voor 5 man geschikte boten. Om 5 uur is de rust weer wedergekeerd en hebben we de baai weer voor ons alleen, samen met Hippo’s Camp.
Het gaat nog wel een paar dagen duren voordat we onze reis kunnen vervolgen. De weersvoorspellingen die we via de radio en via broer Stef binnen krijgen zien er nog niet al te best uit.
Morgen is het al weer 2 weken geleden dat we Panama verlaten hebben en dat we voor het laatst boodschappen hebben kunnen doen. Dit merken we in de voorraad maar toch weet Marja steeds weer iets lekkers te toveren. Bier en wijn zijn op rantsoen.

Na nog 2 dagen in Bahia Nacascolo geankerd te hebben, alwaar we via een Amerikaanse zeiler 80 liter diesel hebben weten te bemachtigen, verlieten we 14 Januari Costa Rica. De eerste paar uur moest op de motor worden gevaren maar nadat we uit de luwte van het schiereiland Santa Helena waren stak de wind heel snel op, alsof er twee deuren tegenover elkaar opengezet werden. We zaten in “de Papagallo”. Het grootzeil ging van het 1e naar het 2e rif maar al een paar minuten later werd het 3e rif geplaatst. De motor kon uit.
Via de marifoon ontvingen we een tsunami waarschuwing, deze zou zich binnen één en twee uur aankondigen. Op zee hebben er gelukkig niets van gemerkt maar op land, bleek later, dat deze wel schade heeft berokkend. De tsunami was het gevolg van een vulkaanuitbarsting elders op de Pacific.
De wind, van opzij, viel op zich wel mee, maximaal 20 knopen, maar de zee maakte het aan boord erg oncomfortabel.
De tocht leidde ons langs de kusten van Nicaragua, Honduras en El Salvador.

Op de 4e dag, 50 km uit de kust, kwam er een open bootje op ons af met een 4 tal vissers aan boord. Je hoort wel eens verhalen dat vissers niet altijd goede bedoelingen hebben met de zeilers maar we werden al van ver toegewuifd. Ze kwamen langszij, vroegen eerst om sigaretten maar die konden we niet leveren. Of we dan alsjeblieft water voor ze hadden. Ik dook de kajuit in om een 5 liter waterfles te halen en nadat ik weer terug op dek was haalde een van de mannen een enorme vis tevoorschijn. Deze werd in het gangboord gelegd en voordat we konden vragen wat we ervoor moesten betalen voeren ze weg. Echt een hele leuke, warme ontmoeting!
De vis, een Mahi-mahi, was gemakkelijk te fileren. Grote stukken vlees konden we in onze koelkast opslaan. Na een best wel risicovolle manoeuvre hebben we een deel van de vis op het dek van de Hippo’s Camp weten te krijgen.
Gedurende de hele tocht is de Hyppo’s Camp bij ons in de buurt geweest. ’s Nachts waren we ze kwijt maar iedere ochtend zagen we ze bij het eerste daglicht niet ver van ons.

Na 5 dagen en nachten voeren we in de vroege ochtend de haven van Chiapas in Mexico binnen. Na ruim 2 ½ maand weer in een marina, 1440 mijl na Vista Mar, de voorlaatste marina.
We werden er verwelkomt door zwaar bewapende militairen. De boot werd door hen met een hond doorzocht en de eerste papieren moesten worden ingevuld. Het invullen van papieren heeft vervolgens nog de hele dag geduurd. Door de manager van de marina werd ik van hot naar her gebracht Een ontelbaar aantal formulieren, met iedere keer weer de zelfde gegevens, heb ik moeten invullen. ’s Avonds om 7 uur was ik terug op de boot alwaar Marja het eten klaar had. Na dit samen met een fles wijn te hebben verorberd ben ik de kooi ingedoken alwaar ik al snel in coma raakte.

De komende dagen willen we een rondtrip maken, steden, natuur en Maya opgravingen bezoeken.

We hebben weer een extra reden om as zomer naar Nederland te komen, Wanda en Jesse verwachten hun eerste kindje eind juli.

Zonsopgang midden op zee
De vis geruild tegen 5 liter water
Panama – Mexico

12 reacties

  1. Wat een leuk nieuws van Wanda en Jesse. gefeliciteerd!!
    Fijn dat jullie de ‘Papagayo’ winden goed hebben doorstaan! Nu genieten van het mooie landschap daar!

  2. Hoi Zeilers, het is alsof ik er weer bij ben. Prachtig beschreven avontuur weer met mooie foto’s.
    Ik wacht weer op jullie volgende aflevering (of moet ik zeggen hoofdstuk 🙂 ).

  3. Ik lees met heel veel belangstelling mee ,met jullie avonturen.
    Nog een verdere mooie reis gewenst.
    Met vriendelijke groet .
    Jan Dielissen een motor maat van Willem Hali

  4. Had al een beetje een verslag van jullie gekregen aan de telefoon, super leuk jullie “live” te horen.
    Heb toch ook weer genoten van jullie verhaal met foto’s erbij, leuk te zien welke plekken jullie hebben gelegen op weg naar Chiapas.
    Prachtige omgeving waar jullie nu zijn, zoveel te zien daar, wens jullie een fantastische trip.
    Als we een mogelijkheid zien zouden we jullie heel graag opzoeken. Ik zit door de nederlandse bureaucratie nog even met handen en voeten vast maar vanaf einde dit jaar gaat dat veranderen gelukkig.
    Veel lieve groeten van ons en keep safe daar in Mexico
    Menno&Carnique

  5. Hoi Henk en Marja,
    Blij om te horen dat jullie geen last hebben gehad van de uitbarsting bij Tonga. Van onze familie uit NZ (die hebben de schok gevoeld), heb ik een filmpje gezien die gemaakt is vanuit de ruimte waarop je Nieuw Zeeland ziet en de uitbarsting bij Tonga. Mega explosie.
    Veel plezier met jullie rondrit in Mexico.
    Groetjes Anton en Carina

  6. Hallo Marja en Henk, weer een mooie tocht maar niet altijd rustig. Niet altijd zeilend, dus veel vis vangen om een beetje business te maken tegen benzine. Dank jullie voor de nieuws en uitkijken in Mexico. Groetjes uit Frankrijk. Dominick

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *