November 2023 – naar Nederland

De Dina Helena staat inmiddels op de kant en wij bevinden ons in de caravan in een nat, winderig en koud Akersloot.

Om de boot van het eiland Tahuata naar Hiva-Oa te varen moest nog wel het kanaal “Du Bordelais” worden overgestoken. Een stevige oostenwind en een flinke stroom tegen maakte dit er niet gemakkelijker op. We hadden geen keus, de volgende dag zouden we het water uitgaan
Nog ruim een week hebben we geklust en de boot klaargemaakt om haar voor een aantal maanden alleen te laten.
Het klussen werd bemoeilijk door een flinke ontsteking in mijn knie. Hoe ik er aangekomen ben weet ik niet maar het schijnt hier vaker voor te komen. Een 4 tal keren hebben we het lokale ziekenhuisje bezocht. De dienstdoende arts raakte in paniek toen hij besloot een punctie te nemen, “ Je n’aime pas” riep hij met zwaaiende armen. Hij had dit waarschijnlijk nog nooit eerder gedaan.
Ook wilde hij de eerste antibioticakuur via het infuus aanbrengen maar ze konden het apparaat niet vinden.

Onze reis naar Nederland heeft 2½ dag geduurd. Een ruim 3 uur durende vlucht bracht ons van Hiva-Oa naar Tahiti waar we werden opgewacht door de bemanning van de Hamaka. Met hen en Beatrice en Andre, die we ook nog kennen van Patagonië, hebben we gegeten in het huis van de zoon van laatstgenoemden, een huis in de bergen.
De volgende ochtend heel vroeg heeft Christof van de Hamaka, alwaar we hebben overnacht, ons met zijn bijboot naar een plek gebracht vanwaar het nog maar 15 minuten lopen was naar het vliegveld. Het was nog wel even spannend aangezien zijn buitenboordmotor in eerste instantie niet wilde starten.
In San Francisco moesten we het vliegtuig verlaten en twee keer langs douane (land in, land uit). Het gaf ons wel de gelegenheid om een echte Amerikaanse hamburger te eten. Marja werd er bij de douane uitgepikt, haar hand en vingerafdrukken kwamen overeen met die van een andere persoon. We werden naar een kamertje gebracht alwaar we een minuut of 15 moesten wachten. Hierna mochten we de douane procedures voortzetten.
Vervolgens mochten we weer plaats nemen in het zelfde vliegtuig op de zelfde zitplaatsen.
Ruim op tijd kwam het vliegtuig in Parijs aan zodat we de gelegenheid hadden om in de stad nog een hapje te eten. De trein bracht ons in 3½ uur naar Amsterdam waar Lisa ons stond op te wachten.

We hebben een bijzonder maar soms ook heftig seizoen achter de rug. We begonnen al weer 14 maanden geleden met een rondreis door Mexico, we hebben rondgevaren in de Golf van Californië, de langste oversteek tot nu toe (3442 mijl) naar Frans Polynesië gemaakt en vele eilanden en atollen bezocht.
In totaal hebben we het afgelopen jaar 5743 mijl afgelegd wat het totaal sinds het begin van onze reis op 28.453 mijl brengt (51.215km.)

Begin februari hopen we terug te gaan naar Frans Polynesië, een hele lange klussenlijst zal dan eerst moeten worden afgewerkt alvorens we onze reis kunnen voortzetten.
Een groot assortiment aan onderdelen zullen we in onze koffers moeten meenemen. Alleen de nieuwe startmotor weegt al 13 kilo.

Tot die tijd gaan we hier ondanks het mindere weer genieten (onze eerste winter sinds jaren), maar ons ook nuttig maken. We hebben al het feestje achter de rug van Lisa (30 geworden), Marja gaat een weekje naar Kiel, Marije gaat trouwen, Wouter heeft hulp nodig in zijn nieuwe huis en de feestdagen brengen gedeeltelijk door in mijn huis in Lisse waarin Marije en Theodoor hun intrek hebben genomen. Ook daar moeten nodige klussen worden afgewerkt.
Wij wensen jullie alvast een hele fijne feestdagen, we laten weer van ons horen zodra we terug zijn op de boot.