Augustus – September 2023 – Kauehi – Makemo (Frans Polynesie)

Het is wederom tobben met de startmotor. Er waren al wat voortekenen, de afgelopen dagen moest soms de sleutel twee keer worden omgedraaid om de motor te laten lopen. Toen we op een ochtend van Hiriva naar de zuidpas van Fakarava wilden varen liet de startmotor het weer helemaal afweten.
Met van buren geleend gereedschap hebben we de motor gedemonteerd, nu zonder hulp van Walter van de Aloma. Het relais bleek weer vervuild. Na deze te hebben schoongemaakt en de boel te hebben teruggeplaatst startte de motor als vanouds en konden we naar de zuidpas vertrekken.
De vorige keer dat we hier waren heeft Marja een 4 tal duiken gemaakt. Nu moest ze genoegen nemen met snorkelen maar dit was ook zeker de moeite waard.

Tijdens het vertrek twee dagen later naar Kauehi weigerde de startmoter in eerste instantie wederom. Pas na meerdere pogingen lukte het de motor draaiende te krijgen. Dan sta je voor het dilemma “wel of niet vertrekken”. De ingang van het atol Kauehi is niet al te moeilijk maar moet wel met stroom mee gepasseerd worden. Tot 3 uur in de middag hadden we de tijd om de 40 mijl te overbruggen, 8 uur dus. Met onze Belgische vrienden Martha en Yves van de Breakaway in de buurt durfden we het wel aan.
Het werd het een heerlijke zeiltocht waardoor de spanning van de haperende startmotor langzaam weg ebde .
Drie mijl voor de ingang startte de motor tijdens de eerste poging en dat bleek maar goed ook. Een bruisende stroom met staande golven sleurde ons 20 minuten later het atol binnen.
Het dorp waar we wilden ankeren ligt aan de overzijde van het atol, nog 10 mijl varen. Ondanks dat het goed te bezeilen was hebben we de motor maar niet meer uitgedaan.

Kauehi is een groen atol, het dorp Tearavero ligt op een heel breed gedeelte. Er zijn nog zo’n 180 inwoners, een langzaam maar zeker teruglopend aantal. Er bevinden zich twee kleine supermarktjes alwaar zoals overal in Frans Polynesie tegen hoge prijzen boodschappen kunnen worden gedaan. Een pot mayonaise kost er zo’n 15 euro en meest eenvoudige fles wijn 20. Basisproducten zoals melk, meel, suiker en rijst, maar soms ook vlees, zijn gesubsidieerd en daardoor redelijk betaalbaar.

In het dorp bevindt zich een tuin waar van allerlei verse groentes en fruit te koop is. We werden hartelijk ontvangen door de vrouw des huizes en kregen een rondleiding over haar erf. Manlief bleef vanuit zijn bed naar de televisie kijken waarop een damesvoetbal wedstrijd te zien was. Het bed staat net zoals in de andere huizen in de woonkamer.
Tegen een redelijke prijs hebben we meerdere keren hier onze tassen met de lekkerste verse producten gevuld.

Samen met Yves van de Breakaway hebben we de startmotor weer uit elkaar gehaald en nu alle contacten schoongemaakt. De motor werkt weer maar voor hoelang…..?

Op een kilometer of 10 van het dorp is een lodge, een van de weinige, misschien wel de enige locatie, waar toeristen op dit atol kunnen worden geherbergd. De zoon van de dame van de groentetuin heeft ons en de bemanning van de Breakaway tegen betaling tot aan het vliegveld gebracht. Hier mocht hij niet verder zodat we het laatste stuk langs de start/landingsbaan moesten lopen. Slechts een keer per week, tijdens schoolvakanties twee keer, landt hier een vliegtuig.
In de prachtige lodge waren geen gasten waardoor de eigenaresse de tijd had om ons rond te leiden.
De kamers waren tot in de kleinste details verzorgd en de tuin paradijselijk.
Tijdens het nuttigen van een drankje op het terras met schitterend uitzicht over zee drong tot mij door hoe rijk we eigenlijk zijn. De gasten, veel Europeanen, die hier een kamer boeken zijn duizenden euro’s aan reisgeld kwijt en moeten vervolgen honderden euro’s afrekenen voor het verblijf. Wij zitten hier nu, hebben ons voor 8 euro laten brengen………………

We hebben nog op twee andere plekken op het atol gelegen en met de bemanningen van de Breakaway en Migration (die we nog kennen van Hao) op het strand “gebraaid”.

In de vroege ochtend van 27 augustus zouden we het anker lichten om naar het 80 mijlen in het zuidoosten gelegen Makemo te varen. Het had echter de hele nacht flink gewaaid waardoor de zee waarschijnlijk nog erg onrustig zou zijn. De Breakaway vertrok wel maar wij hebben gewacht op de volgende getijdewisseling, 6 uur later.
De wind dropte niet echt maar besloten toch die middag te vertrekken. Tussen Kauehi en Makemo liggen nog twee atollen en omdat de zee nog steeds niet aangenaam was besloten we deze aan de lijzijde te passeren. Het bleek een goede keuze, op de eerste uren na hebben we een heerlijke zeiltocht gehad.
Even voordat we de volgende dag door de pas gingen hebben we de motor probleemloos gestart. Achter de pas lag de Breakaway, we hebben nog getracht om bij hen in de buurt een ankerplek te vinden maar het was er erg diep en tussen het koraal waren te kleine zandplaatsen om het anker in te graven. Met alleen het fok op zeilden we naar een 10 mijl verderop gelegen ankerplaats waar volgens onze informatie de condities beter zijn.
Het was inmiddels al laat in de middag en om voor donker op de ankerplaats te arriveren besloten we de motor aan te zetten………….. je raadt het al, nada, geen beweging in te krijgen.
“Op zeil” hebben we nog nooit eerder geankerd maar een keer moet de eerste keer zijn.
We bleven het echter om de zoveel tijd proberen en warempel, de motor sloeg aan.

In Nederland ligt een nieuwe startmotor op ons te wachten, we zullen het tot die tijd met deze moeten doen en hem regelmatig, na iedere 10 starten moeten schoonmaken. Het probleem zit hem in het relais, deze is ingesleten waardoor hij niet voldoende contact maakt. Bij het starten slaan er dan vonkjes over die het koperen contact zwart blakeren.

5 september, de verjaardag van Marja.
Gisteren zijn we naar het dorp Pouheva, de hoofdplaats van Makema, gevaren en hebben daar de boot aan de kade afgemeerd.
Tijdens de 17 mijl lange tocht door het atol moesten talrijke koraal blokken worden ontweken. Deze blokken rijzen stijl op van de 30 meter diepe bodem tot net onder het wateroppervlak. Ze zijn zichtbaar door verkleuringen in het water, blauw-groen maar ook wel bruin. De kleinere blokken zijn minder goed zichtbaar waardoor we constant op de uitkijk moesten staan.
Met alleen het grootzeil en de motor, die warempel gewoon startte die ochtend, hebben we de tocht overbrugd.

Vanmorgen kwam Tea met gebak langs. We hebben hem een aantal weken geleden op het atol Aratika ontmoet. Samen met zijn vriendin Lady is hij hiernaartoe verhuisd en is werkzaam op het gemeentehuis van Pouheva. Gisteravond waren we hem al tegengekomen en wist daardoor van de verjaardag van Marja. Vanavond zijn we, samen met de bemanning van de Breakaway die aan onze boot ligt afgemeerd, bij hem voor het diner uitgenodigd.

Marja vond dat ze een heel geslaagde verjaardag had!