7 oktober 2017 Portugal Spanje Portugal Spanje …………………

We varen over de Guadiana, een grensrivier tussen Spanje en Portugal.
Links is het 13.00 uur, rechts ’n uur later. Daar houden ze nu siësta, dat kennen ze links niet. Links spreken ze onverstaanbaar Portugees. Rechts spreken ze Spaans, ’n taal waarvan we zo nu en dan ’n woordje kunnen verstaan.
Links eten ze bacalao, (= gedroogde kabeljauw uit de Noordzee). Rechts eten ze Paella.
Rechts drinken ze sangria, links port
Ik weet niet hoe ze over elkaar denken. Een Nederlands-Belgische verhouding waarin we elkaar kleineren met flauwe moppen? Of een Duits-Nederlandse verstandhouding waarin oud zeer een belangrijke rol speelt?
We slingeren door een prachtig gebied. Op de door de droogte bruin gekleurde heuvels groeien vele olijfbomen. Hier en daar staat een boerderij. Aan Portugese kant passeren we een handvol kleine dorpjes.
We kunnen de hele tocht met een uitgeboomde fok zeilend afleggen en hebben ondanks dat we stroomopwaarts gaan een flinke stroom mee. Naarmate we de rivier opvaren verandert de vegetatie. Het wordt groener, de zout minnende vetplanten maken plaats voor rietkragen.

We laten het anker zakken tussen het Portugese “Alcoutim” en het Spaanse “Sanlucar de Guadiana”, zo’n 20 mijlen (36 km.) landinwaarts.
Beide dorpen hebben kerkklokken. Vanmorgen sloeg een van de klokken 8 uur, maar dan weet je nog niet hoe laat het is. Even later sloeg de andere klok 7 keer. Op zo’n moment kan je de tijd kiezen die het beste uitkomt, wij kozen voor de Portugese en draaide ons in bed nog ’n keertje om.

De afgelopen dagen:
De nieuwe plotter lag klaar op het havenkantoor in Albufeira. We zijn er een nacht blijven liggen. We moesten de volgende dag wel de hoofdprijs betalen, €49,- omdat we 5 cm. breder zijn dan 4 meter.
Na wat onderhandeling werd de boot 5 cm. smaller op de rekening maar moest er alsnog €41,- worden afgerekend.
We zijn naar de lagune van Faro gevaren en hebben daar geankerd bij het dorpje Culatra. Dit dorpje, gebouwd op de duinen tussen zee en lagune is echt heel authentiek. Het bestaat uit kleine witte huisjes en straten van zand. Alleen in de hoofdstraat liggen betonplaten waarover het plaatselijke vervoer (’n tractor en ’n tuk-tuk) zijn weg vindt. De mensen leven er voornamelijk van de visserij en van een beperkt aantal toeristen die het eiland aandoet.

We zijn er 4 dagen gebleven. De laatste avond hebben we met de bemanning van de inmiddels ook gearriveerde Amuse, een spelletjesavond gehouden.
We hebben ook nog een nacht geankerd bij Faro, een stad die onterecht door vele Algarve toeristen wordt overgeslagen.

Na nog een nacht te hebben geankerd bij de uitgang van de Lagune zijn we naar Tavira gevaren en hebben in de Ria Formosa het anker laten zakken. Enig vertrouwen in het anker moet je dan wel hebben, wat ’n stroom!!! Toen we tijdens een wandeling op Ilha Tavira bij de pieren van de uitgang van de ria stonden waren we bang dat de boot ieder moment langs zou komen. Zo’n stroom zie je maar zelden.
Het anker hield het, ook nadat het water met de zelfde kracht de andere kant uit stroomde. We durfde het daarom aan om met de rubber naar de stad te gaan.