Om op tijd voor Wouter en Lynn in Georgetown (Janjanbureh) te zijn hebben we de heenreis wat versneld afgelegd. Nijlpaarden hebben we daardoor niet gespot en slechts één enkele keer de neus en de oren van een krokodil waargenomen.
Heel leuk was het weerzien met het pas getrouwde stel en voor hen was het bijzonder de Dina Helena op de rivier te zien liggen.
Tegenover Georgetown bevindt zich een lodge waar we na een prachtige wandeling heerlijk hebben gegeten. In het aardedonker zijn we naar de boot teruggevaren.
De volgende middag zijn we naar Kai-Ai Islands gevaren, maar een mijltje of 7 stroomafwaarts. De avond hebben we doorgebracht met klaverjassen.
Vervolgens zijn we naar Baboon Islands gegaan, aan de rand van het nationale park.
Van een van de ranchers van het park kregen we een niet zo heel interessante rondleiding langs de oevers van de rivier. Later bracht hij ons met zijn kano naar de op een van de eilanden bevindende chimpansees. Hij kende ze allen bij naam, een naam waarnaar ze ook luisterden. Wat een gelijkenis hebben sommige van deze apen met mensen!
We lagen voor anker op een plaats waar nijlpaarden volgens de rancher gespot moeten kunnen worden.
Tegen de avond was een enorm geloei hoorbaar, alsof er een koor van koeien aan het repeteren was. Op een paar honderd meter afstand dreven er zwarte gevaartes op het water. Marja, Wouter en Lynn voeren met de bijboot er op af. Ik besloot vanaf het achterdek het schouwspel in de gaten houden.
Dichterbij gekomen bleken het inderdaad nijlpaarden te zijn. Enorme bekken spreidde zich open. Wat was de paniek groot toen de bijboot niet al te ver van de beesten aan de grond liep.
Hoe snel zijn ze en wat doen ze als zich bedreigd voelen? Voor mij vanaf het achterdek leken de beesten nog dichterbij de dinghy dan dat ze in werkelijkheid waren.
Eerst peddelend en later met gebruik van de motor kwamen ze zo snel mogelijk weer aan boord van de veilige Dina Helena.
Ook tijdens de volgende avond hadden we succes. Bij Bird Islands werden de dieren door ons allen vanaf het achterdek gespot.
Al enige tijd geleden kregen we van de bemanning van “De Liefde”, de boot waarmee we 2 jaar geleden in het blad Zeilen stonden, het verzoek om schoolbenodigdheden te kopen voor een schooltje bij Carrols Warf.
Het heeft niet veel tijd gekost om de lessen van het schooltje te verstoren. De 4 leraren waren echter zo blij met de schriften, penen en voetballen dat ze ons dit niet kwalijk namen.
Wat mij echter wel opviel dat alles op school in het Arabisch ging terwijl het land Engelstalig is. Het Engels van de oudste leerling van de hoogste klas was erg slecht. Op mijn vraag wat men in hemelsnaam met deze taal later kan beginnen was het antwoord: “lesgeven”.
In Jarreng kwamen ook Merel en Rob aan boord. De volle bak, waar ik best wel tegen op had gezien, bleek erg gezellig.
Met zoveel personen aan boord werd (drink)water een probleem. We hebben meerdere keren ezelkarren gecharterd om het water van de dorpjes naar de oever van de rivier te krijgen.
Bij Horse Island hebben we nog tevergeefs geprobeerd nijlpaarden te spotten. Horse Island dankt zijn naam aan het feit dat de Portugezen hier “zeepaarden” hadden waargenomen. Helaas zijn ze misschien wel door de zelfde Portugezen verjaagd.
In Bintang hebben we een rondleiding gekregen door o.a. de tuinen van het dorpje. In deze tuinen wordt een beperkt assortiment aan groentes verbouwd. Overal zijn waterputten geslagen. Het zijn de vrouwen die hier het meeste werk verrichten.
Het was inmiddels flink gaan waaien maar waren dit na een maand Gambia niet meer gewend. Slecht voorbereid voeren we vanuit de Bintang Bolon Creek de rivier op. Het duurde niet lang of de spullen aan boord begonnen te schuiven. Zo ook een pan met in de maak zijnde Yoghurt. Deze vonden we ondersteboven terug op ons bed.
Gelukkig stapten Wouter en Lynn die zelfde dag af om nog een paar dagen aan het strand door te brengen. Wij konden daardoor van de achterhut gebruik maken. Onze voorhut is voorlopig onbruikbaar.
Met Merel en Rob zijn we teruggevaren naar Lamin waar we nog twee heerlijke dagen met elkaar hebben doorgebracht.
Met Buba, onze boatman, zijn we naar zijn geboortedorp gegaan, aan de overkant van de rivier.
Met een overvolle ferry zijn we van Banjul naar Barra overgestoken. Daar hebben we een baal rijst, 5 liter olie, een enorm blik tomaten en nog wat losse spullen voor de familie van Buba gekocht. Na een taxirit van ruim een half uur, eerst over een geasfalteerde weg maar al snel over een lange zandweg, kwamen we in het afgelegen dorpje MBangkama aan.
De familie van Buba heeft daar een eigen compound. Zijn moeder woont er met haar 2 dochters en de 2 kinderen van Buba. De vader is door een val uit een Mangoboom enige jaren geleden overleden.
Elektriciteit is er niet en water komt uit de put. De toilet is in de tuin, een ommuring met in de hoek een gaatje waarin gemikt moet worden. Aan de andere zijde van de muur stroomt het geproduceerde naar buiten.
Heel blij was de familie met de levensmiddelen die we meebrachten. Ze kunnen hiermee weer een maand vooruit.
Met zijn €30,- per maand salaris onderhouden Buba en zijn, ook in de stad wonende broer, de familie. Buba is geheel afhankelijk van de fooi de hij van de toeristen krijgt.
We zijn ons nu aan het voorbereiden voor de oversteek naar Brazilië. Om uit te klaren moesten we naar Banjul. Wat deed de man moeilijk om de benodigde stempels in onze pasporten te geven. Nadat hij lang voor zich uit had gestaard zei hij “ik kan u de stempels niet geven wanneer u niet direct vertrekt maar als u mij meeneemt voor de lunch kan ik voor deze keer een uitzondering maken”. Na wat gemurmel van onze kant dacht de man dat wij ermee akkoord gingen en plaatste de stempels. Wat was de verbazing groot op zijn gezicht nadat we vervolgens opstonden, hem bedankte en wegliepen. “en mijn lunch dan” vroeg hij verbouwereerd. We deden net alsof we hem niet verstonden en verlieten het gebouw.
Het vertrek staat gepland voor maandagochtend (4 februari).
We hebben hier in de Lamin Creek een heerlijke tijd gehad. De mensen kennen ons en laten ons daarom met rust. Als we met de bijboot afmeren bij de logde worden we verwelkomt met “hello happy couple”, of “hello captain and boss-women”.
Een week of twee geleden heeft ook Marcel van de Beau4 hier zijn anker laten zakken. Hebben zijn boot verderop in de kreek droog laten vallen zodat hij de afsluiter van de toilet kon vervangen. Ook ben ik al 3 keer zijn mast ingeklommen om zijn topverlichting werkend te krijgen. Dit is gedeeltelijk gelukt. Regelmatig zitten we bij elkaar aan de borrel.
Met veel plezier zullen we aan onze tijd in Gambia terugdenken.
Ps. Als je automatisch via de mail op de hoogte gehouden wilt worden van onze avonturen kun je je inschrijven op de startpagina van deze site.
Wat een super leuk verhaal. En geniaal dat jullie de man van de stempels lekker genegeerd hebben. Nare vent.
Succes met de oversteek. En doe voorzichtig allebei.
Liefs Rob en Merel
Hoi pap,
Wat een leuk verhaal weer. Wel een beetje jammer van die yoghurt. Jullie hebben in ieder geval weer veel beleefd. En nu de grote oversteek. Zo spannend. Doe voorzichtig, let goed op elkaar en geniet ervan!
Hoi Henk en Marja,
Leuk om te lezen over Gambia.
Een hele goede en veilige reis gewenst naar Brazilië.
Groet Theodoor
Zo leuk weer om te lezen.
Goede vaart en ook weer een mooie tijd in Brazilië!
Prachtige verhalen Henk en Marja en gezellig dat de kinderen zijn langsgeweest. We hebben erg gelachen om de douane actie! Goede oversteek toegewenst naar Brazilie.
Cyril en Anneke
Hoi Henk en Marja,
Wel spannende avonturen hoor, en mooi verwoord!
Zo dicht bij die nijlpaarden komen met een bootje is echt levensgevaarlijk. Op land kunnen ze wel een snelheid halen van 30km/u en ze kunnen agressief zijn en je bootje zo omtrekken. Gelukkig goed afgelopen.
Wij zijn uiteraard benieuwd hoe de reis verder gaat verlopen.
Alvast een goede reis naar Brazilië.
Groetjes,
Anneke en Sjoerd
Tjee Captain and Boss woman!! Wat een mooie avonturen weer.
Ik lees jullie verhalen meerdere malen en geniet er enorm van!!
Prachtige verhalen! Wat leuk voor jullie om Wouter, Lynn, Merel en Rob te ontmoeten op the Gambia! De armoede in Gambia is best wel heftig, met als gevolg dat veel mensen (logisch) iets van je willen., zoals een lunch…Gaan jullie nu eerst weer naar Kaap Verdie om daarvandaan de groooooote oversteek te gaan maken? Behouden vaart!
We gaan in een keer door naar Brazilie, 3 weken varen.
Dus nu gaat het toch echt gebeuren: de oversteek! Ik wens jullie een mooie tocht met genoeg wind om een beetje vlot Brazilië te bereiken.
Groetjes en behouden vaart!
Karin
Heftig hoor! Ik hoop dat de wind meezit !!!! Succes en hou je haaks!
mooi verhaal maar de hippo is een van de gevaarlijkste dieren dus daar ben je nog goed weggekomen
Succes en sterkte met de overtocht! Groetjes vanuit Colombia van Suzanne (ben tot 15februari hier)
Wat een prachtige verhalen over Gambia! Idd zijn nijlpaarden levensgevaarlijk en supersnel dus dat is goed afgelopen!
Wens jullie een behouden reis naar Brazilië toe! Liefs, Nicolette
Henk, Marja,
Heerlijk, die verhalen over The Gambia.
Een voorspoedige oversteek toegewenst, fair winds!
Willem en Maria
Henk en Marja,
Als ik dit schrijf zijn jullie net vertrokken. Ik wens jullie een hele voorspoedige en veilige oversteek. Ik geniet van jullie verhalen ben benieuwd naar het volgende avontuur.
Good Luck!
Johan de Meij
Prachtige avonturen maken jullie mee.
Behouden vaart naar Brazilië.
Henk Marja,
Gaaf ik zag zoeven dat jullie rond 18:00 in Salvadore Brazilie zijn aangekomen. Fijn weer een spoor van jullie te vinden. Hoop dat alles goed is gegaan en dat de Dina Helena zich goed heeft gehouden.
Liefs Sjaan