Mei 2025 – een onverwachte wending

Na bijna twee weken te hebben gewacht kon de boot eindelijk de kant op. We hadden het onderwaterschip al zo veel mogelijk schoongekrabd maar eenmaal op het droge bleek dat nog lang niet alle aangroei was verwijderd.
Na twee dagen van schuren (door mij) en 3 dagen verven door Marja zag de boot er weer een stuk netter uit.
De problemen met de trekker (om de kar met boot te water te laten) waren nog niet opgelost waardoor we tijd hadden om vele kleine klusjes te klaren.

Op een nacht hoort Marja geritsel. Ze gaat het bed uit om polshoogte te nemen. Ze slaakte een luide gil gevolgd door “een rat, er loopt een rat in de boot”. Voordat ook ik uit bed was, was het beest het materiaalhok ingeschoten. Onmogelijk om hem daar terug te vinden.
Hij was al begonnen met het verwijderen van een plastic zak waar een brood in zat. Later zagen we dat hij ook had geknaagd aan de bus met havermout.
Ratten aan boord zijn een nachtmerrie voor vele zeilers. Ze knagen van alles kapot, ook elektrische leidingen.
Al een tijdje geleden hadden we platen met heel sterke lijm gekocht, speciaal om ratten en muizen vast te plakken. We hebben er een in voor de ingang van het materiaalhok gelegd, hopend het beest hiermee te vangen.
De rest van de nacht hebben we half wakend met de slaapkamerdeur dicht doorgebracht. De volgende morgen was er geen rat te bekennen. We denken dat hij weer van boord is.
Als we nu allerlei vallen met brood en pindakaas plaatsen zijn we bang dat dit nog meer ratten aantrekt. We wachten hiermee tot we weer in het water liggen.

De tewaterlating wordt door de mankementen steeds weer uitgesteld. Morgen (12 mei) is ons nu beloofd, er wordt dan een tractor van de gemeente gehuurd. Ik denk niet dat dit door gaat, hoog water is al om kwart over 6 en er is een heel harde wind uit de verkeerde richting voorspeld.
Volgend weekend lijkt er een weergat te zijn om de 5 daagse overtocht naar Fiji te ondernemen maar eerst moeten we het water nog in.

13 mei
De afgelopen 2 dagen heeft de boot staan schudden op zijn steunen. Een stormachtige wind was hier de oorzaak van. De zelfde wind was ook de reden waarom de tewaterlating nog steeds niet heeft plaatsgevonden.
Het had zo moeten zijn, we gaan terug naar Nederland, tickets zijn al geboekt. Marja’s moeder is erg achteruit gegaan en heeft nog maar een paar dagen te leven. Morgen vertrekken we, het is nog de vraag of we op tijd zijn om afscheid te nemen.

18 mei
Na 23 uur vliegen en 12 uur wachten op de diverse vliegvelden zijn we op Schiphol aangekomen. De volgende morgen is Marja’s moeder in het bijzijn van Marja ingeslapen.