Juni 2025 – Een terugreis met hindernissen

Allereerst willen wij bedanken voor de vele steunbetuigingen die we hebben ontvangen. Het is fijn te weten dat zo velen met je meeleven.
Ook een woord van dank aan de ANWB Alarmcentrale die in opdracht van Oom Verzekeringen de heen en de terugreis voor ons heeft verzorgd. Uit ervaring weten we hoe moeilijk het is om vanaf een eilandje in de Stille Oceaan een reis te boeken.
Ondanks de goede zorgen van de ANWB verliep onze terugreis niet soepel. Vanwege de verwachte drukte door de Navo Top hadden we besloten met de trein naar Schiphol te gaan. Het begon al goed, de trein op station Uitgeest die we hadden willen nemen reed niet.
Op station Slotermeer zou de trein naar Schiphol van perron 11 vertrekken. Hiervoor moesten we met onze loodzware koffers naar een ander stationsgebouw lopen. Dit gebouw bleek geheel verlaten, met een donkerbruin vermoeden namen we de roltrap naar perron 11 maar ook daar was niemand te bekennen. Op de wel werkende informatieborden stond dat de trein van perron 10, in het andere gebouw, zou vertrekken. Weer terug dus met de zware bagage.

Op Schiphol ging alles goed, het was er niet overdreven druk en ruim op tijd waren we bij de gate.
Ook in Los Angeles leek alles goed te gaan. In de VS moet, ook bij een overstap, langs de douane worden gegaan. Stonden hier de vorige keer honderden mensen voor ons, waren we nu direct aan de beurt. Omdat de koffers, die we van de band moesten oppikken, al op Schiphol voor Tonga waren gelabeld konden we ze op een speciaal punt weer “met gemengde gevoelens” inleveren.
Nadat we online hadden ingecheckt voor het volgende traject naar Fiji moesten we wederom langs de diverse controles en douane om de VS weer te verlaten. Eenmaal dit achter de rug hebbende bekroop mij het gevoel dat onze online incheck niet correct was. Een blik op de site van Fiji Airlines bevestigde dat, we moesten ons melden bij de balie van de betreffende vliegmaatschappij, aan de andere kant van de douane.
Vreemd genoeg konden we hier komen zonder enige controle. Roltrap af en we bevonden ons weer in de vertrekhal. Hier kregen we nieuwe boardingpasses, zowel voor de vlucht naar Fiji als naar Tonga. Vervolgens moesten we weer alle checkpoint langs om voorbij de douane te komen.
Na voor de tweede keer ruim 10 uur in een vliegtuig te hebben gezeten kwamen we in Fiji aan. Gelukkig op tijd want de vlucht naar Tonga vertrok twee uur later. De koffers hoefden we niet op te halen. Het vliegtuig vertrok op tijd maar helaas, met Tonga in zicht, werd besloten naar Fiji terug te keren. Het weer in Tonga was voor ons vliegtuigje te onstuimig om een veilige landing te kunnen maken. Na 4 uur vliegen bevonden we ons weer op het vertrekpunt.

De volgende dag zou een nieuwe poging worden ondernomen en tot die tijd konden we op kosten van Fiji Airlines in een Beach Hotel verblijven. Na een strandwandeling gemaakt te hebben doken we uitgeput ons bed in. We hadden 25 uur vliegen en 12 uur wachten op vliegvelden erop zitten.
De volgende morgen wachtte een nieuw obstakel. Men wilde ons geen boardingpass verstrekken. Om naar Tonga te mogen vliegen moet je een retourticket hebben. Praten, bewijzen dat je er een boot hebt liggen, de inmiddels 3 Tonga stempels in onze paspoorten, niets leek te helpen. Ook een bewijs van betaling aan de overheid van Tonga voor het akkoord dat we mogen terugkeren zonder retourticket, werd niet geaccepteerd. De tijd liep door en we vreesden de vlucht te missen. We moesten alsnog een retourticket kopen. Nadat we besloten hadden dat we dit dan maar moesten doen werd er door het personeel nog heel wat gesteggeld. We hadden geen idee waar we aan toe waren. De tijd verstreek zonder dat we ook maar een stap verder kwamen. 20 Minuten voor vertrek kregen we alsnog de boardingpassen. Men had alle papieren die we konden overleggen gefotografeerd en naar we vermoeden naar Tonga gemaild.
Door een speciale beambte werden we langs “business class” checkpoints geleid, onze namen werden al omgeroepen: “laatste oproep voor…………..”
Opgelucht konden we op onze zitplaatsen neerploffen.

We zijn weer terug op onze boot die inmiddels te water is gelaten. Spannend waren nog de accu’s, die bleken zo goed als leeg en leken te zijn overleden. Gelukkig konden de service accu’s door ze op te laden weer tot leven worden gebracht. Alleen de startaccu moest worden vervangen.
Vrijdag lijkt er een weergat te zijn om naar Fiji (nu met de boot) te kunnen vertrekken. We hopen jullie de volgende keer weer eens met een verhaal over zeilen te trackteren.