September 2018 – Terceira – Sao Miguel

Na ons vliegrondje Lissabon, Amsterdam, Barcelona, Porto en weer via Lissabon terug naar Terceira, dat alles vanwege de trouwerij van zoon Wouter, hebben we de boot op de kant gezet om het onderwaterschip onderhanden te nemen. Na drie dagen klussen en op hoog niveau gewoond te hebben kon de Dina Helena weer te water gelaten worden. Niet alleen de boot zag er weer gelikt uit, ook onze handen, armen en benen zagen blauw van de antifouling en botenlak.

Dina Helena op het droge
Dina Helena na opknapbeurt

Op Terceira hebben we Mia en Wietse ontmoet. Zij zijn er 3 jaar geleden na een lange wereldreis gestrand en hebben zich er vervolgens gevestigd. Hun huisje staat aan het einde van een mooie kustwandeling. We hebben bij hen een gezellige middag doorgebracht.
De boot waarmee ze hebben gereisd is vervangen door een fraai open klassiek zeilbootje waarmee ze nu dagtochtjes maken.

Wandeling naar huis van Mia en Wietse

Met een gebroken kies, dankzij een stevige druivenpit uit de tuin van Mia en Wietse, heb ik een bezoek gebracht aan de tandarts.
Ik had een afspraak om “half past four”,  “three thirty” werd er nog aan toegevoegd. Volgens mij zit hier een uur tussen maar de dame aan de andere kant bleef het stug volhouden.
Voor de zekerheid toch maar three thirty aanhouden. Op de fiets ernaar toe, om kwart over drie stapte ik de clinica dentista binnen. “Ben ik te vroeg?” vroeg ik. “Jazeker, u had een afspraak om half past four” Ik installeerde mij vervolgens in de wachtkamer met het idee er 5 kwartier te moeten wachten.
Na 10 minuten werd ik echter al binnen geroepen, toch three thirty dus. Toen de dame die de tijden door elkaar haalde ook nog de tandarts bleek te zijn kreeg ik het toch wel even benauwd.

2 oktober 14.00 uur
Het regent de gehele ochtend al onafgebroken. We hebben de tijd doorgebracht met lezen.
Marja is nu gaan douchen gaat hierna op de kade, waar Wifi is, met een vriendin bellen. “kan wel een uur duren”.
Dan maak ik gebruik van de tijd om weer eens een blog te schrijven.

We zijn hier, in Ponta Delgada op Sao Miguel, afgelopen zondag na een dagtocht van 92 mijl aangekomen. Een “overdag” record afstand.
Om 6 uur in de ochtend zijn we met één rif in het zeil van Terceira vertrokken. We gingen als een speer door het water. Er stond niet eens zoveel wind maar snelheden van 7 tot 8.5 knopen waren regelmatig op het log te lezen.
De zee was echter zo heftig dat ook ik de mais van de vorige avond op de bodem de emmer terugvond.
Later op de dag werd het gelukkig beter, ook een tweede rif in het zeil deed wonderen.
Vlak voordat we de haven van Ponta Delgada wilde binnenvaren brak er nog een noodweer los. Het fok was al ingerold en het grootzeil konden we nog net op tijd laten zakken. Eenmaal in de haven was het weer rustig en kon de boot in een van de vele beschikbare boxen worden afgemeerd.

Marja is terug van het douchen en we besluiten de stad in te gaan. Het is inmiddels droog. Lopend over de steiger horen we plotseling een brul. We kijken om ons heen en zien in eerste instantie niets. Dat ontwaart Marja een kruin in het water. Een man probeert vlak bij de steiger z’n hoofd boven water te houden. We grijpen hem bij zijn armen en proberen tevergeefs zijn kolossale lichaam op het droge te krijgen. Op nog geen paar meter afstand ligt een onbemande boot afgemeerd en we weten de man zover te krijgen dat hij via de landvasten naar de door ons inmiddels neergelaten zwemtrap gaat. Meer onder water dan erboven weet de man de zwemtrap te bereiken. Met een laatste krachtsinspanning en onze hulp weet de man aan boord te klimmen waar hij uitgeput op de bank neerploft. Het had geen paar minuten langer moeten duren.
Omdat we bang waren dat de man water in zijn longen had gekregen hebben we een ambulance laten komen.

Ponta Delgada is een van de weinige, of misschien wel de enige echte stad op de Azoren.
De afgelopen dagen vond hier een muziek festival plaats. Wij hebben 2 concerten bijgewoond. De entree was gratis maar desondanks was de belangstelling matig. De ongeveer 150 stoelen tijdens een schitterend concert uitgevoerd door “Quinteto Tango Nuevo” waren weliswaar allemaal bezet maar na ieder stuk zag je mensen de zaal verlaten. Tijdens een prachtig gitaarconcert bleven vele stoelen onbezet.
De Azorianen hebben kennelijk buiten de harmonie, waarvan er velen zijn, niet veel met muziek.

Quinteto Tango Nuevo

Nog even iets over ons verblijf in Nederland:
Ik zag er tegenop om terug te gaan. 15 Maanden ben je onderweg, steeds verder en ineens ben je weer op de plaats af. Ben zelfs in Scheveningen op de plek van ons vertrek geweest.
Het was natuurlijk wel leuk om iedereen weer te zien.

Marja met haar dochters sloepen door Leiden
Henk met kids

Het wachten is nu op een weergat om naar La Palma te zeilen. Het ziet er nu naar uit dat we a.s. maandag beginnen aan deze 700 mijl lange tocht. Door de steeds veranderende winrichtingen en windstiltes die voorspeld zijn zullen we ons vaarplan steeds weer moeten aanpassen.

Ps. Als je automatisch via de mail  op de hoogte gehouden wilt worden van onze avonturen kun je je inschrijven op de startpagina van deze site.

13 reacties

  1. Gefeliciteerd met Wouter’s huwelijk, dat ze maar lang en gelukkig mogen leven.
    En jullie een voorspoedig vervolg van deze avontuurlijke reis.

    Groeten, Anneke en Sjoerd

  2. Hoi Henk, je moet ook alleen maar vloeibare druiven nuttigen…. Mooi verhaal weer. Ondanks dat jij liever niet terug komt, vonden wij het wel heel erg leuk jullie weer te zien in Akersloot.
    Goeie reis straks !

    Groetjes ,

    Karin (en Rob)

  3. Henk en Marja
    Super om een beetje mee te reizen.
    Kijk op Google Maps wat er zoal aan eilanden en plaatsen voorbij komt.
    Maar….hoe is het afgelopen met de kies, toch een goede afloop?
    Nu op naar La Palma: behouden vaart!
    Leuk om jullie tweetjes ontmoet te hebben in Pynedes bij het huwelijk van Wouter en Lynn.

  4. Hallo Henk en Marja,
    Zo te zien groot onderhoud aan de boot.
    En leuk dat je nog in Nederland ben geweest.
    Ik zou het wel leuk gevonden om jullie nog even had gezien in Scheveningen.
    En bij jullie kinderen ben geweest.
    Was dit nou september 2017?
    Ik denk het niet.
    Heel veel plezier.
    Groetjes van mij en Sonja.

  5. Hallo Henk en Marja,

    ondanks jouw weerstand weer terug te zijn in ons kikkerlandje vonden wij het erg leuk om weer even te hebben bijgepraat. Door het Spaanse eten ben je niet helemáál vervreemd geraakt toch?
    We blijven jullie volgen en leuk om te lezen dat de schoonmaakbeurt en de nieuwe laag antifouling jullie zo snel naar Ponte Delgada heeft doen varen. Behouden vaart naar La Palma.

    Groeten namens alle zeuntjes, Ad.

Laat een antwoord achter aan Van der Niet Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *