Mei 2023 – Hao (Frans Polynesie)

Zoals ik al in ons vorige blog aangaf ging de overtocht van Gambier naar Hao niet over rozen.
Het aanlopen van Hao vergt een zorgvuldige planning. Tijdens het binnenvaren van dit immense atol door de enige vrij smalle doorgang mag er niet te veel wind staan en moet het getij op een dood punt zijn.
Met de weervoorspelling die we hadden dachten we het juiste weergat te hebben gevonden.
De eerste twee dagen hadden we een flinke wind van achteren die de golven metershoog deed opwerpen. De boot rolde daardoor van de ene naar de andere boeg.
Gedurende de tweede nacht nam de wind af waardoor het leven aan boord aangenamer werd maar waardoor de planning in het geding kwam. We besloten daarom de motor bij te zetten…… helaas, de startmotor liet het wederom afweten. Wat we ook probeerden, hij was niet in beweging te krijgen.
De Aloma voer op dat moment zo’n 20 mijlen voor ons maar we konden ze nog net met de marifoon bereiken. Ze zouden hun snelheid beperken zodat we wat dichterbij konden komen.
De volgende morgen het startrelais gedemonteerd en geprobeerd handmatig de startmotor aan de praat te krijgen, helaas zonder resultaat. Hao binnenvaren zonder motor is echt geen optie en naar binnen gesleept worden door de Aloma evenmin.
Naar het ruim 800 mijl verderop gelegen Tahiti was de enige mogelijkheid en dan maar hopen dat daar via de marifoon hulp kan worden gevonden. We waren hier echter helemaal niet op voorbereid en ik zag ons al eindeloos dobberen tussen de atollen.
Nadat we afscheid van de Aloma genomen hadden opperde Marja het nog één keer te proberen. “zet de marifoon uit en draai aan de distributieriem”
En warempel, de motor startte, wat een enorme opluchting. We hadden nog 250 mijl te gaan maar we durfden de motor niet meer uit te zetten. Ook de Aloma was verheugd over het goede nieuws.
De wind viel meer en meer weg waardoor we steeds gelukkiger werden met de draaiende motor.

In de ochtend van de 4 dag bereikten we de ingang van het atol alwaar ons een nieuw avontuur te wachten stond. Van de berekeningen die we met behulp van de ons beschikbare gegevens gemaakt hadden, klopte niets.
Staande golven (dit zijn golven die niet van hun plaats komen, je ziet dit wel in snel stromende rivieren) blokkeerden de toegang.
Toch wilden we een poging te wagen, de Aloma voorop.
Stampend en naar alle kanten te worden heen en weer geslingerd baande we ons een weg er doorheen. Op het moment dat we dachten de barrière te hebben genomen kregen we een stroom van een knoop of 7 tegen. Dit is bijna gelijk aan de maximum snelheid van de boot. Met 0.1 tot 0.3 knopen kropen we vooruit. Omkeren zou te riskant geweest zijn. Niet zover voor ons zagen we de Aloma in rustig water op ons wachten maar ze kwamen op het oog maar niet dichterbij. Heel plotseling kwam er vaart in de boot, we waren de stroomversnelling gepasseerd.
Een rustige lagune lag voor ons.

Binnenkomst Hao

We meerden de boot af aan de kade van een oude marinebasis. De motor kon na 48 uur uit.
Wat een luxe, voor het eerst in 4 ½ maand niet te hoeven ankeren en zo de wal op kunnen stappen.
We waren op tijd, in de loop van de middag kwamen nog een 3 tal boten binnenvaren, allen uit Gambier, waarvoor geen plek meer was aan de kade.

Hao is een groot atol 50 bij 10 km. Er is een vliegveld met een extra lange landingsbaan, ooit aangelegd als uitwijkmogelijkheid voor de space shutle.
In de tijd dat op het eiland nog een Franse legerbasis gestationeerd was, is hier een goede infrastructuur aangelegd. Er waren wegen, restaurants en zelfs een bioscoop. Hiervan is nauwelijks meer iets van over. De wegen zijn voor een deel overwoekerd en de gebouwen ingestort. Van het puin zijn dijken opgeworpen om de bewoners te beschermen tegen de deining uit zee.

Er is weinig te koop in het dorp. Er zijn een aantal kleine winkels waar voor een hoop geld wat basis producten koop zijn. Waar de mensen hier van leven is onduidelijk. De fabricage van “kopra” lijkt de enige inkomstenbron. Dit is het drogen van het vruchtvlees van de kokosnoot. Dit wordt o.a. gebruikt voor het maken van margarine. Heerlijk Frans stokbrood is wel heel betaalbaar en wordt door Marja op haar vouwfietsje iedere ochtend (al voor zessen) gehaald

Zakken met copra liggen klaar om te worden verscheept
De Franse invloed.

Het atol werd gedurende een paar dagen geteisterd door een tropische depressie: stormachtige wind en bakken water uit lucht. De boot ligt niet alleen afgemeerd met landvasten maar we hebben ook twee ankers uitgebracht. Dit om de boot vrij te houden van de kade. Het gebeurd namelijk wel dat tijdens degelijke weersomstandigheden de lagune zo volloopt dat de kades worden overspoeld.

Met de bemanningen van een 4 tal boten hebben we heerlijk gegeten bij Vaihau. Zij woont met haar echtgenoot Mouna en dochtertje Teragihei tegenover de haven. Voor nog geen 18 euro p.p. had ze een uitgebreid menu samengesteld.
Van haar hebben we ook een fiets gehuurd en samen met ons vouwfietsje hebben we een tocht over het atol gemaakt: 11 kilometer de ene kant op en 8 naar de andere kant. De veel te kleine fiets bezorgde mij wel als vrij snel verzuurde benen.

De nu rustige ingang van de lagune alwaar we naar toe zijn gefietst
Deze dames verkopen een soort bapao’s
Jong en oud fiets hier op deze driewielers, er wordt van alles op vervoerd
De Dina Helena aan de kade, gadegeslagen door een hond
Een atoom schuilplaats?

We hebben nieuwe buren, vanmorgen is er een opblaasbare catamaran binnengevaren met 2 Russen en een Chileen aan boord.
Ze zijn in juli 2021 vertrokken vanuit Sint Petersburg en via Patagonië op de Pacific terecht gekomen. Ze volgen de route van de eerste (bijna vergeten) Russische expedities van de 19e eeuw.
Afgelopen maart ging het echter mis. Op weg van Chili naar Paaseiland kregen ze problemen met het roer en moesten worden gered. Een boot met Ukrainische bemanning heeft ze opgepikt en naar Chili teruggebracht.
“Op zee zijn we allemaal op de zelfde afstand van God” zegt Stanislav Berezkin, de kapitein van de Rusian Ocean Way tijdens een interview in een Chileense krant.
De boot waarmee ze hier aankwamen was van een Rus die 8 jaar geleden op Paaseiland is aangekomen en daar zijn reis heeft beëindigd.

de Russian Ocean Way (2)

Probleem met de startmotor opgelost!:
Wat bleek, de accuaansluiting was losgeraakt en rustte op de accupool. Er werd nog wel voldoende spanning doorgegeven voor de marifoon en het startrelais maar veel te weinig voor de starmotor.
Nadat de aansluiting op de juiste manier gemonteerd was startte de motor zonder problemen. 

Over 2 dagen willen we Hao verlaten en naar het 250 mijl verderop gelegen onbewoonde atol Tahanea varen.

12 reacties

  1. Soms houd ik de adem in bij het lezen van jullie spannende overtocht. Dan ben ik zo blij dat ik hier veilig op een stoel zit met uitzicht op zee ipv er midden in te varen.
    T blijft geweldig jullie te volgen.
    Groet, Erny

  2. Nou, nou,
    Henk en Marja, jullie maken er een spannend verhaal van ! Ik kan me de beweging van de boot, voor de wind varend goed voorstellen, en in zulke wateren
    Goede wind en goede vaart.
    Willem

  3. Lezen graag jullie spannende verhalen! De tochten lijken mij fysiek niet altijd even prettig, maar daar krijg je wel voldoening voor terug. Op eigen kiel je bestemming bereiken op een zo duurzaam mogelijke manier! Respect.
    Veel plezier en safe trip, behouden vaart!

    Groetjes Anneke en Cyril inmiddels vanuit Zeewolde

  4. Wat een spannende gebeurtenissen maken jullie mee.
    Goed dat de motor weer start en goed loopt.
    Gelukkig loopt het allemaal goed af.

    Veel succes met jullie volgende etappe naar Tahanea,

    Rob en Mappy Drenth

  5. Wat een spannende tijd moet dat geweest zijn door die niet startende motor. Gelukkig dat het opgelost is. Een losse accukabel als oorzaak. Het was voor mij in mijn zeilende leven reden om toch vooral zorgvuldig te zijn. Soms tot ergernis van de gasten was ik uit voorzorg met de motor bezig om maar niet op volle zee voor verrassingen te staan.
    Gelukkig heb ik zo’n situatie nooit beleefd, maar ooit heb ik in de middellandse zee op weg naar Mallorca een zeilboot naar Palamos gesleept die al 3 dagen motorloos rond dobberden. Ik vergeet nooit de ontredderde situatie van de bemanning en de psychische spanning die dat veroorzaakte.
    Ik hoop dat jullie reis verder voorspoedig verloopt. Hartelijke groet uit Hilversum, André

  6. Lieve Henk en Marja, wat leuk jullie gesproken te hebben vanaf Hao.Heel gaaf ook weer om jullie verhaal te lezen al hadden jullie al het eea verteld.
    Wens jullie een behouden vaart naar jullie volgende prachtige avontuur
    Liefs van ons

Laat een antwoord achter aan André van Soest Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *