Maart, April 2019 – Vitoria – Guarapari

Wat een tocht!
Frans (zie het vorige blog) voer met ons mee. Hij zal wel gedacht hebben.
Het begon met iets kleins, bij het sluiten van een keukenkast drukt Marja het hele mechanisme naar binnen. De kastdeur sloot daardoor niet meer, erg onhandig tijdens het zeilen. Een stukje karton bood een tijdelijke oplossing.
Op de motor voeren de de baai uit maar voordat ze zeilen het moesten overnemen hield deze er wederom mee op. De tank is dus nog steeds niet schoon. Nadat de leidingen waren doorgeblazen liep de motor weer.
Er was ons een zuidoosten wind beloofd, een wind waarmee Guarapari net te bezeilen zou moeten zijn. Helaas hebben we deze wind de hele dag niet gezien. In plaats daarvan kwam de wind uit het zuiden, pal tegen dus. De verschrikkelijk hobbelige zee zorgde ervoor dat zeilen haast onmogelijk was. We hebben het nog wel geprobeerd om op te kruisen. Een slag van 7 mijl bleek echter lang niet genoeg om nog niet eens op de helft van het einddoel te komen. Omdat we voor donker in Guarapari wilden aankomen werd de motor bijgezet. Hierdoor kun je veel scherper aan de wind varen.
Op zee, wanneer er gemotord wordt, gaat vaak de watermaker aan. De watermaker maakt van zeewater per uur 30 liter heerlijk drinkwater. De eerste 5 literfles was nog niet gevuld of de motor hield er mee op. De watermaker moest weer uit maar de drinkwaterpomp bleef draaien. Er moest dus, of ergens een kraan open staan of ergens een slang gesprongen zijn. Een kraan bleek het niet te zijn.
Onze prioriteit op dat moment was de motor weer aan de praat krijgen.
Doorblazen van de leidingen hielp deze keer niet. Zelfs nadat we de bypass hadden geïnstalleerd sloeg de motor af. Op een lager toerental bleef de motor wel lopen maar het gevolg hiervan was dat we in donker in Guarapari zouden aankomen.
We hadden naar Vitoria terug kunnen zeilen maar besloten toch door te gaan. Frans was er al eens geweest, hij kende de situatie.
De duisternis was al enige tijd ingevallen toen wij de baai invoeren. Op de plotter voeren we om de onzichtbare rotsen heen.
Frans zou de boot vóór de nauwe ingang van de rivier tegen de wind indraaien zodat Marja en ik het grootzeil konden laten zakken. “Er zit wel veel speling in het stuurwiel” hoor ik Frans zeggen. “Er gebeurd helemaal niets als ik er aan draai” Waar ik al heel lang bang voor was bleek nu te zijn gebeurd. De stuurinrichting maakt al langer een onheilspellend geluid, ik vertrouwde het al niet.
De autopilot deed het roer nog wel bewegen waardoor ik tijd had de noodhelmstok te plaatsen.
Het ging niet gemakkelijk, het sturen op de helmstok, het leek alsof hij af en toe geblokkeerd werd.
Het lukte het riviertje op te varen met de bedoeling hier het ergens het anker te laten zakken. Toen riep Marja “daar ligt een zeiljacht aan de kade, misschien kunnen we daar aan afmeren” Op het jacht bevonden zich een aantal mannen die ons hielpen met het aanleggen.
Wat een opluchting toen de boot eenmaal vast zat.
Het was echter nog niet genoeg voor die dag, het begon te regenen. Een dakraam welke we in Victoria  onderhanden hadden genomen lekte zo erg dat binnen de kortste keren een halve emmer met water gevuld was. Snel hebben we een zeil over de boot gespannen.

De baai bij nacht

Het zeiljacht waaraan we afgemeerd lagen is hier 2 jaar geleden met een Nederlands gezin aan boord aangekomen. Het gezin heeft toen vanwege persoonlijke omstandigheden de boot moeten verlaten en een plaatselijke visser gevraagd een oogje in het zeil te houden. De visser heeft het 21 meter lange zeiljacht echter aan zijn lot overgelaten. Er stond na verloop van tijd ruim een meter water in de boot.
De boot wordt nu door de mannen die ons behulpzaam waren in een verkoopwaardige staat gebracht.

Dat we besloten hadden om niet naar Vitoria terug te varen bleek een geluk na veel ongeluk. We lagen nog niet goed en wel toen een van de heren bij ons aan boord kwam om met ons het stuurprobleem te bekijken. Hij vroeg om de tekeningen, bestudeerde deze, voelde aan het stuurwiel en bood vervolgens aan het probleem op te lossen.
Hij heeft de hele stuurstand uit elkaar gehaald en meegenomen. Er bleek heel wat mis mee te zijn. Lagers en tandwielen waren goed versleten.

Stuurloos

Het drinkwaterpomp probleem hebben we zelf opgelost. Na lang zoeken vonden we achter een niet meer in gebruik zijnde douche ruimte een gesprongen waterleiding. Heel veel drinkwater stond er onder de vlonders.
De dieseltank………. daar schaam ik mij wel een beetje voor. In Vitoria had ik de tank nog een keer met een doekje schoongemaakt. Wat vond ik hier in de tank nadat ik de het mangat had opengemaakt……….: het doekje!
We liggen hier waarschijnlijk nog wel een tijdje maar dat is zeker geen straf met heel wat stranden in de buurt. We zullen ook nog aardig wat tijd  moeten besteden aan klussen.
We hebben het lekkende raam eruit gehaald en van nieuwe rubbers voorzien. Met Claudio, een van de mannen van hiernaast, ben ik naar Vitoria geweest, hij wist waar het rubber te koop was.
Een bezoek aan meer dan 10 winkels was nodig om aan een 40 tal lullige kunststof ringetjes te komen. Iedere keer ging dat wijsvingertje met een ontkennende beweging omhoog, om gek van te worden. “Geef mij maar Gamma, die heeft het” riep ik luid. In de laatste winkel dacht men eindelijk met ons mee, een ring met een te klein gat kun je toch uitboren!
Het raam zit er weer in, het wachten is nu op de eerste regenbui.
Ook voor een nieuwe waterleiding zijn we door heel Guarapari gewandeld, overal weer dat vingertje.
In de zelfde winkel als waar ze ons aan de ringetjes voor het raam hadden geholpen, vonden we wat we zochten, al is de buitendiameter van de slang wel heel erg dik.
We hebben de boot flink overhoop moeten halen om de slang op z’n plaats te krijgen.
We hadden er rekening mee gehouden dat de renovatie van de stuurstand wel een paar weken zou kunnen duren maar wat schetste onze verbazing: afgelopen donderdag, een week na onze aankomst in Guarapari, stapten 3 mannen aan boord met de stuurstand. Alle lagers waren vervangen en de tandwielen opgeknapt, een tandarts zou het niet beter gedaan hebben. De kolom was ook van een nieuwe laag verf voorzien. Ze zijn met z’n 3en nog wel de hele dag bezig geweest om het ding te plaatsen.

De gerenoveerde stuurstand

Morgen willen we een proefvaart maken. Eind volgende week hopen we naar Rio te gaan.

de Dina Helena afgemeerd.

7 reacties

  1. Hallo beste mensen,

    Het blijft maar spannende verhalen regenen.

    Ik heb ook eens een vuile dieseltank gehad, vanwege zo’n 15 jaar troep in de tank zonder schoonmaken door de vorige eigenaar.

    Op de werf hebben wij toen aardig wat benzine toegevoegd aan het overgebleven restje dieselolie plus de sludge en via het mangat met een stok, voorzien van een omgewikkelde lap aan het uiteinde (goed vastgemaakt natuurlijk) het ontstane mengsel in de tank flink omgeroerd en vervolgend de volledige inhoud er zo goed mogelijk uit gepompt met een vacuum-pomp. Wel even het mengsel olie/benzine/ sludge een tijdje laten weken etc. in de tank. Daarna (na het vacuum leeghalen van de vervuilde tankinhoud) de tank nogmaals een keer reinigen met flink wat benzine (wederom met gebruikmaking de roerstok) en aansluitend weer vacuum de zaak leegtrekken en vervolgens de olietank geheel voltanken met dieselolie, zodat de gering overgebleven benzine (heel klein beetje dus) zich op verantwoorde wijze kan mengen met de dieselolie, zonder dat dit gevaar oplevert bij het laten draaien van de motor.

    Nooit meer last van vuil-verstopping gehad, doch wel tussentijds nogmaals een keer de tank op de genoemde wijze gereinigd.

    Wie weet kan dit truukje ook voor jullie van toepassing zijn.

    Ik wens jullie een goed herstel van allerhande kleine en wat grotere mankementen toe.

    Tot spoedig maar weer !!!

    Hartelijke groet,

    Cees (en Marijke natuurlijk)

  2. Spannende en mooie verhalen weer!
    En natuurlijk improviseren is de ware kunst.

    Veel succes met de proefvaart. Ik hoo dat alles weer werkt.

    Hans& Angela

  3. Lieve Henk en Marja,
    Wat een doorzetters zijn jullie met al die spannende avonturen.
    Ik stel me voor, dat de angst mij om het hart zou slaan 🙂
    Mooi dat jullie dan net weer de juiste mensen vinden.
    Prachtig plaatje, Guaripari baai bij nacht!
    Groetjes, Joukje

  4. Henk en Marja,
    Ik heb met ingehouden adem, je verhalen gelezen. Je moet inmiddels veel ervaring hebben opgedaan, met reparaties en herstel. Maar ja, alles wat gebruikt wordt slijt. Ik bewonder jullie optimisme en veerkracht, wat betreft tegenspoed. Ik vind het geweldig om zo met jullie mee te reizen!
    Groetjes
    Willem Hali

  5. Tjonge, wat worden jullie, ongewild weliswaar, ontzettend handig! Die boot heeft straks geen geheimen meer voor jullie. Wel apart dat je dan weer net drie mensen ontmoet met verstand van zaken! Als je bedenkt hoeveel kracht er op die stuurstand komt te staan, met haakse overbrengingen, dan snap je dat slijtage onvermijdelijk is. Maar ja, zo’n probleem komt natuurlijk altijd op een lastig moment!
    Bijkomend voordeel; meer dan genoeg om smakelijk over te vertellen!
    Veel plezier in Brazilië!

  6. Vrienden Marja en Henk! Goede reis, goede wind op uw reis rond de wereld. Blij om hen te ontmoeten, waren een paar dagen in Guarapari ES-Brasil.
    Diogenes “zeilboot oude fluitje ”
    Pardon mijn taal, KKKK

  7. Hallo Henk en Marja,
    Ik lees jullie verhalen wat fantastische dingen maken mee en wat veel mooi foto’s en de omgang met de bevolking vindt ik zo prachtig van jullie uit en de ontvangs van hun uit.
    Ik bewonder het hoe het er allemaal aan toe gaat.
    En de openhartig
    Ik wou dat ik dat ook mee kon maken maarja.
    Henk jij weet dat dat niet gaat vanwegen de zorg van mijn schoonmoeder al meer dan 20 jaar.
    Misschien komt er nog een tijd.
    Maar op jullie terug komen ik wens jullie nog een hartstikke leuk tijd toe en heel veel mooie belevenissen en een goede voorzetting van jullie reis.

    De vriendelijke groeten van Sonja en van mij.⛵

Laat een antwoord achter aan Hans Beernink Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *