Juli 2018 – Sao Jorge, Faial en Pico (Azoren)

Sao Jorge

Waterval-aan-de-zuidkust-van-Sao-Jorge

14 juli kwamen we laat in de avond in Velas op Sao Jorge aan. In de duisternis waren de toplichten van een 10-tal voor anker liggende boten zichtbaar. Hiertussen moest een plekje worden gevonden We vonden het niet verstandig de kleine haven van Velas in het donker binnen te varen.
Na een verkennend rondje gemaakt te hebben kon het anker worden neergelaten. Het anker hield gelukkig in één keer.
De tocht van Terceira had langer geduurd omdat de wind gedurende de laatste 15 mijl tegen had gezeten. De aanvankelijke halve wind veranderde van richting nadat we tussen de eilanden Sao Jorge en Pico doorvoeren. De eerste uren hebben we nog gelaveerd maar na verloop van tijd toch maar de motor het werk laten doen.
Vlak voor het bereiken van de baai kregen we bezoek van kwebbelende vogels. In de baai was  het een compleet concert gaande. Het bleek om een soort stormvogel te gaan, de “Cory’s Shearwaters”. Het geluid is bijna angstaanjagend. De ontdekkers van San Jorge dachten dat het eiland behekst was en durfde er in eerste instantie geen voet aan wal te zetten.

https://www.youtube.com/watch?v=4o_409dQSho

Sao Jorge is een heel groen eiland, de mooiste tot nu toe vinden we. Er is op wandelen na niet veel te beleven. Buslijnen zijn er nauwelijks en rijden vaak maar 2 keer per dag. We hebben ons door de bus een aantal keren naar het begin van een wandeling laten brengen. Voor de terugweg waren we afhankelijk van liften. Meerdere keren zaten we achter in de bak van een pickup. Een keer zelfs een lift van een taxi gekregen.

Om 6 uur liep de wekker af. We hadden het plan die dag een lange wandeling te maken.
De vaat van de vorige avond stond nog op het aanrecht en ik spoelde deze met buitenwater af. We hebben hier een voetpomp voor. De inlaat zit onder de waterlijn en kan met een afsluiter worden afgesloten. Dit laatste doen we echter nooit.
Tijdens het spoelen begaf de pomp het, het was alsof de pedaal afbrak. Ik heb er verder geen aandacht aan geschonken en dacht, ik kijk hier vanavond wel naar.
We hebben nog ontbeten en de laatste spullen voor de picknick ingepakt. Net dat we klaar waren om de bijboot in te stappen ziet Marja in een hoekje bij de keuken wat water op de vloer staan.
“Henk, kan dat van de voetpomp zijn?”
Het leek mij niet heel erg waarschijnlijk, de slangen zaten er nog aan. Ik dacht meer aan mijn onhandige gespetter tijdens het spoelen. Voor de zekerheid toch maar de afsluiter dichtgedraaid.
Nadat we na een lange dag terug op de boot waren bleek er toch wel heel veel water onder de vloerdelen te staan. 40 Tot 50 liter zout water moest worden gehoosd, het resultaat van ‘n 20 minuten lekken tijdens het ontbijt van toch de voetpomp. Wat hebben we geluk gehad, stel dat Marja die ochtend het water op de vlonders niet had opgemerkt en we de afsluiter niet hadden dichtgedraaid. Je wil niet weten wat je dan aantreft. Waarschijnlijk tot ver boven de knieën water in de boot, drijvende vlonders, kleding, beddengoed, onbruikbaar geraakte motor, kortom een grote chaos en een lange onderbreking van onze reis.

Onze ankerplaats bij Velas op Sao Jorge
Plein met muziektent in Velas
Windmolen
De kustvlakte Faja dos Tijolos, eindpunt van onze wandeling

Faial
22 juli 2018

Na een heerlijke zeil(dag)tocht kon het anker worden neergelaten in de baai van Horta op het eiland Faial. Op het moment dat het anker viel stak er een windvlaag op die de boot net iets te snel in z’n greep kreeg. Het gevolg hiervan was dat we te dicht bij een andere boot kwamen te liggen. We besloten opnieuw te ankeren. Helaas, dat ging nier door, het anker zat muurvast, was met geen mogelijkheid aan boord te krijgen. Dan maar blijven liggen. Door wat minder ketting te steken bleven we voldoende uit de buurt van de nabij gelegen boot.
De volgende dag hebben we meerdere vruchteloze pogingen ondernomen om het anker te lichten. Uiteindelijk met behulp van een duiker is het anker bevrijd van een dikke op de bodem bevindende ketting. De duiker had het anker weten te verplaatsten naar een zandplaat.
We lagen goed, dachten we.
De volgende morgen echter lag de boot wel heel erg dicht bij de Franse buurman (die er overigens een gewoonte van maakt naakt over zijn boot te paraderen). Eerst dachten we nog dat het aan die Fransman zou liggen maar nadat we de boot met behulp van de motor achteruit lieten varen bleek het anker te krabben.
Inmiddels ligt de boot op een andere plek en op de plotter is te zien dat we niet van plaats veranderen. Nu maar hopen dat het niet weer een ketting is die het anker zo goed op z’n plek houdt.

In Horta komen vele wereldzeilers bijeen. Of je nu een rondje Carib  hebt gedaan of de wereld hebt omgezeild, Horta kan en mag je niet missen. Wereldberoemd, althans onder zeilers, is café Sport.
De meeste zeilers laten een schildering na op de kades en muren van de haven. Van meerdere ons bekende zeilers hebben we de schilderingen gevonden.
Wij hebben inmiddels ook een herinnering op de kade achter gelaten.

Door zeilers achtergalaten schilderingen in Horta
Café Sport
Porto Pim, baai bij Horta
De vulkaan Capelinhos rechts op de foto is in 1958-1959 ontstaan
Landschap op Faial
Kerk, grotendeels verwoest door aardbeving
vanaf onze ankerplaats bij Horta, op de achtergrond het eiland Sal Jorge

Pico
31 juli

Met de eerste ferry zijn we naar het eiland Pico overgestoken. Aan de overkant te zijn aangekomen bleek de volgende bus naar Sao Roque al een uur geleden te zijn vertrokken. De volgende bus liet nog 2 uur op zich wachten. Na koffie gedronken te hebben besloten we de weg richting Sao Roque op te lopen en te liften. In twee liften, beide van alleen Portugees sprekende oudere dames, kwamen we al heel snel in Sao Roque aan. Hier hadden we afgesproken met Jeroen, een vriend van Wouter, en zijn vriendin.
Met hun huurauto zijn we met z’n vieren naar het midden van het eiland gereden en hebben er een korte wandeling gemaakt.
Omdat ze die zelfde middag met het vliegtuig naar Terceira zouden vertrekken hebben we ons laten afzetten op de weg naar Pico de Lajes. De weg die door prachtige landschappen loopt bleek echter heel  verkeersarm. Pas na een half uur lopen en nadat er een 5 auto’s gepasseerd waren kregen we een lift aangeboden.
Lajas is een leuk dorpje en heeft een kleine marina maar met een niet al te beste reputatie. Onze voormalige buurman, de blote Fransman lag er afgemeerd.
Na te hebben geluncht en te hebben gezwommen in het plaatselijke natuurbad zijn we de weg opgelopen richting Madalena om van hieruit weer de ferry naar Horta terug te nemen.
In 3 liften kwamen we in Madalena aan.

Door toenemend toerisme is het krijgen van een huurauto moeilijk. Deze moet lang van te voren worden gereserveerd. Het liften op de Azoren bevalt echter zo goed dat we er nu geen moeite meer voor doen er een te bemachtigen. Liften brengt ons ook in contact met de mensen hier.

De komende week zullen we nog op Faial blijven, een groot feest staat op het punt los te barsten. Hierna Via Graciosa terug naar Terceira om op de laatste dag van de maand het vliegtuig naar Nederland te nemen.

Pico, de hoogste berg van Portugal

Ps. Als je automatisch via de mail  op de hoogte gehouden wilt worden van onze avonturen kun je je inschrijven op de startpagina van deze site.

4 reacties

  1. Hallo Henk en Marja,
    Wat een mooie belevenissen die meemaken en ook leuk om te horen dat jullie met 2 zoveel meemaken.
    Die verslagen zijn fantastisch van jullie.
    Ik geniet ervan en ook dat van je zoon die gaat trouwen.
    Alleen maar gezellige en leuken dingen om te horen.
    De zeer vriendelijk groeten van Ton en van Sonja.

  2. dag marja en henk ,
    wat een prachtige tocht en wat een boel belevenissen hebben jullie toch! blijf genieten en dan te bedenken wat er allemaal nog in het verschiet ligt.
    behouden vaart en zo min mogelijk averij gewenst door eric
    in mijn leven is ook iets veranderd, niet ten goede, maar dat schrijf ik wel per e-mail,

    groet, eric

Laat een antwoord achter aan Hans Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *