Februari – Maart 2020 – van Puerto Williams naar Puerto Eden

22 Februari
Het al een paar dagen verwachte slechte weer is begonnen. Het regent en de wind giert over de bergen. De boot ligt er rustig bij, beschermd door de zelfde bergen. We zijn vanmiddag aangekomen in Caleta Brecknock. De Hamaka, de Fayal en de Pikaia lagen er al. Het was een vrolijk weerzien met de bemanning van de laatste boot (Manu, Gaël en hun zoontjes Renaud en Jules). Een week of twee geleden dachten we  voor een lange tijd afscheid genomen te hebben (zie ons vorige blog).

Met z’n vieren in Brecknock

15 Februari hebben we Puerto Williams voor de tweede keer met bestemming Puerto Monte verlaten. De avond ervoor was er op de club een feestavond ter gelegenheid van de tweede regatta naar Kaap Hoorn. Heel bijzonder om dit mee te maken. Zeilers vanuit alle delen van de wereld doen hieraan mee, heb nog even er aan gedacht om alsnog in te schrijven. Vrijwel iedereen was van onze motor problemen op de hoogte.  Tijdens ons vertrek, de volgende dag, werden we door velen uitgezwaaid.

Beagle kanaal

Na overnachtingen in Caleta Mejilones en Liwaia kwamen we de derde dag in Caleta Cinco Estrellas aan. Het schitterende baaitje, waar we al eerder waren geweest, was helaas nu bezet door 2 andere boten (o.a. de door hierboven genoemde Fayal). We moesten nu ankeren in de wat minder beschutte baai en lagen daar samen met de Hamaka.
2 Dagen heeft het onafgebroken geregend. We zijn niet van boord geweest.
Op de derde dag opende zich een 3 daags weergat. Het weer hierna zou echter heel extreem worden. We hebben dan ook behoorlijk gebuffeld om dit vóór te zijn.  De tweede dag voeren we van Caleta Silva naar Caleta Atracadro, over het brede kanaal Ballenero. We hadden een stevige wind tegen maar met de motor en een strak aangetrokken dubbel gereefd grootzeil maakten we toch nog een behoorlijke voortgang. In Caleta Atracadro meerde laat in de avond een vissersboot aan onze zijde. Een verzoek voor een fles wijn mochten we natuurlijk niet negeren, we lagen tenslotte op hun plek.

In Caleta Atracadro meerde laat in de avond een vissersboot aan onze zijde

26 februari
2 Dagen geleden zijn we vanuit Brecknock vertrokken. Na een mijl of 5 kregen we te maken met een hoge deining en een harde wind afkomstig uit de Stille Oceaan.  Voor de Pikaia bleek het te veel, zij moest terug naar Brecknock. Na een uurtje ploegen lukte het ons het Kanaal Cockburn in te varen. Hier kregen we de wind schuin van achteren. We bereikten Caleta Cluedo om daar weer voor een aantal dagen ‘verwaait’ te liggen. Ook de Fayal lag er voor anker.
André van de Fayal zag voor de volgende morgen toch een klein weergaatje om verder te gaan, het kanaal Acwalisnan door. De Chileense armada verbiedt de doorvaart van dit kanaal, het is niet voldoende in kaart gebracht. Ook staat er een flinke stroming. Toch wordt dit kanaal in iedere pilot vanwege de goede beschutting geadviseerd. Om voor de armada niet zichtbaar te zijn voeren we zonder AIS het kanaal door. De stroming in het nauwste gedeelte was inderdaad spectaculair, met ruim 10 knopen voeren we er door.
Nadat we bij het beroemde en beruchte kanaal Magallanes waren aangekomen vonden we het wel genoeg, mede door de in de middag verwachtte harde tegen wind. De Fayal voer door en wij besloten het anker hier in Caleta Hidden te laten zakken, waarschijnlijk weer voor een paar dagen.

29 Februari
Gisteravond aangekomen in Caleta Gallant, een grote baai. De Fayal lag er al.  Samen met haar bemanning hebben we bij ons aan boord gezellig geborreld.
Caleta Gallant is een historische ankerplaats, de Beagle met Darwin aan boord en ook Joshua Slocum met de Spray hebben hier geankerd.
Vanmorgen vroeg werden we gewekt door het geluid van een toeter, we begrepen direct dat er iets mis moest zijn, sprongen ons bed uit en schakelden de marifoon aan. We kregen contact met de Fayal “jullie zijn op drift” werd ons gemeld. Er stond inmiddels een flinke wind, kennelijk te veel voor ons anker.
We probeerden eerst door meer ketting uit te rollen grip te krijgen maar het anker bleef “krabben”. In het aardedonker besloten we te opnieuw te ankeren, wat dieper de baai in, in wat ondieper water. De inmiddels 60 meter lange ketting moest naar binnengerold worden. Toen eenmaal het anker op dek lag was bleek dat het laatste stuk ketting was gaan stapelen en dat daardoor alles volledig geblokkeerd zat. Het anker kon niet meer omlaag. Wat we ook probeerden, de boel zat muurvast.
Inmiddels kregen we over de marifoon een stormwaarschuwing binnen, het waaide op dat moment al ruim 40 knopen, het gaat toch niet nog meer worden?
Terwijl Marja de boot tegen de wind in stuurde haalde ik de haakse slijper tevoorschijn. Gelukkig zat er nog voldoende energie in de batterij om de bevestiging tussen het anker en de ketting door te slijpen. Het werkte, de ketting kwam vrij en met een nieuwe sluiting kon opnieuw worden geankerd.
Ook dit ging niet helemaal goed, nadat de volledige ketting was uitgerold bleek de boel weer geblokkeerd te zijn waardoor het anker niet kon worden opgehaald. Gelukkig hield het anker nu wel zodat we de tijd hadden dit probleem rustig op te lossen.

6 maart
Na Gallant hebben we er nog 3 dagen (overnachtingen in Bahia Mussel en Playa Parda Chica) over gedaan om vanuit het kanaal Magallanes, kanaal Smith op te draaien. De laatste dag hadden we de wind mee, een oostenwind die hier niet vaak waait.
In Kanaal Smith werden we opgeroepen door de “Toupa II”, voor het eerst ontmoet in Uruguay en de laatste keer in Caleta Olla, de avond na ons motorprobleem. We hebben onze boot naast hen in de wel heel bijzondere Caleta Teokita geankerd. De ingang is er zo nauw dat we aan weerszijde maar een meter of 2 meter ruimte overhielden.
Maria en Yves van de Toupa II hebben de Chileense scheren al meerdere keren doorkruist. Na een borrel bij hen aan boord (op de ankerplaats Bahia Mallet de volgende dag) besloten we niet naar Puerto Natales (een tussenstop in de bewoonde wereld) te gaan maar direct naar Puerto Eden. Een bezoek aan Puerto Natales zou ons minimaal 10 dagen hebben gekost. In het dorpje Puerto Eden (90 inwoners) is vrijwel niets te koop maar het enige wat we echt nodig hebben is diesel, en dat schijnen ze er wel te hebben. We kunnen door dit beluit veel rustiger aandoen en toch begin mei in Valdivia aankomen, om vandaar voor de bruiloft van Marja’s oudste dochter en het aanschouwen van mijn dan geboren eerste kleinzoon naar Nederland te vliegen.
Door dit besluit hebben we wel (voorlopig) afscheid moeten nemen van de boten waar we al lange tijd mee opvaren.

Kanaal Smith

Achter de Toupa II aan voeren we de volgende dag over het schitterende Harriet kanaal, een keuze die waarschijnlijk zelf niet hadden gemaakt omdat het niet goed in kaart is gebracht. Het kanaal biedt echter  veel meer beschutting dan het geadviseerde kanaal Sarmiento.
We liggen nu in Caleta Moonlight Shadow, een 2 mijlen diepe smalle inham, wederom samen met de Toupa II. Over spiegelglad water voeren gisteravond inham binnen. Het is er (nog) doodstil. We zullen hier nog een paar dagen blijven, schuilend  tegen  voorspeld noodweer.

8 maart
Vanmorgen zijn we uit Caleta Moonlight Shadow vertrokken. De wind zou volgens de voorspellingen uit het westen tot  noordwesten komen, te bezeilen als naar het noorden gekoerst moet worden.
De wind en dus ook de golven hadden we echter recht op de neus. Het enige voordeel was dat de buiskap ons met deze windrichting droog hield. Alles was grauw, het water, de bergen, de lucht. Op Toupa II en een in de verte varende visboot na waren we waarschijnlijk de enige menselijke activiteit in de hele grote wijde omgeving.
Op de motor en gereefd grootzeil kruisten we tegen de elementen.  Ons doel voor vandaag lag 40 mijl verderop, uiteindelijk toch maar besloten om in Puerto Mayne het anker te laten zakken, 16 mijl van de vorige ankerplaats.

Caleta Moonlight Shadow

9 maart
Vanmorgen wakker geworden in Caleta Amalia. Het plan was om vandaag de gletsjer met de zelfde naam te bezoeken, een 3 tal mijl varen. Het was echter erg mistig buiten en om de caleta te verlaten moest langs een aantal rotseilandjes worden gemanoeuvreerd. We besloten dus nog maar wat tijd te nemen. Niet lang hoefde er te worden gewacht, het anker op en varen maar. De gletsjers was nog in nevelen gehuld maar al heel snel kwamen we de eerste ijsschotsen tegen. Naarmate we verder voeren werden de ijssculpturen groter en fraaier. Beeldhouwers zouden hier veel inspiratie kunnen opdoen.
Het werd steeds lastiger een weg door het ijs te vinden maar gelukkig was het windstil. Toen we echt niet meer verder konden ging motor uit en genoten we van een doodstil, adembenemend mooi landschap. Het leek erop dat de gletsjer zich niet zou laten zien maar heel plotselings waren de nevels verdwenen.
De stilte werd af en toe verbroken door een donderend geluid uit de richting van de gletsjer.
Na een half uurtje intens genieten moesten we toch echt verder. Nog lang moest door de vele ijsblokken worden gestuurd alvorens we op ijsvrij water kwamen.

Mist bij het uitvaren van caleta Amalia

Gletsjer Amalia

Verder naar het noorden door het kanaal Pitt en kanaal Andres. We hadden zowel de stroom als de wind mee (heel ongebruikelijk) en maakten flinke voortgang.
Na een heerlijke dag liggen we nu, na 46 mijl te hebben afgelegd. in Caleta Finte.

10 maart
Om kwart voor 7 liep de wekker af maar omdat de regen kletterende op het dek draaiden we ons  nog maar even om. Het hield echter niet op met regenen en besloten er toch maar aan te geloven. Na het ontbijt de zeilpakken aan, de landlijnen naar binnen en het anker op. Het zag er allemaal heel mistroostig uit. Eenmaal op open water begon de wind ook nog eens flink tegen te werken zodat we besloten naar de eerstvolgende ankerplaats te varen. Deze lag  een mijl of 7 verderop. Eenmaal in de luwte van het betreffende eiland te zijn gekomen leek het ons toch beter om nog een ankerplaats verderop proberen te behalen. Om deze te bereiken moesten enige smalle maar beschutte doorgangen worden genomen…….. maar dat wordt het dus echt voor vandaag, zeiden we tot elkaar.
Nog geen uur later: Zullen we toch de kanaal Conception opgaan, misschien hebben we daar een te bezeilen wind. Eenmaal op het kanaal hadden we er al weer spijt van, een flinke tegenwind en stroom en aanhoudende regen deed ons besluiten naar de 5 mijl verderop gelegen ankerplaats te varen. Dat wordt het definitief voor vandaag, maakten we ons zelf wijs………. Echter, de wind nam af, de zon kwam door, wat begonnen was als een druilerig drama werd een feestje! Dus besloten we door te varen. Uiteindelijk toch nog 41 mijl afgelegd en liggen afgemeerd in de  schitterende  ankerplaats, Estero Dock. We werden verwelkomd door wel een hele enthousiaste groep dolfijnen. Ze deden erg hun best om onze aandacht te krijgen, sprongen al pirouetten draaiend hoog boven het wateroppervlak uit.

Estero Dock

13 maart
Gisteravond in Puerto Eden aangekomen, een dorpje midden in de onbewoonde wereld. In een volgend blog vertellen we meer hierover.

Puerto Eden

10 reacties

  1. Hallo Henk en Marja, zo te lezen hebben wat problemen gehad met het anker en wat andere dingen. Maar waren ook hele mooie plaatsen waar jullie langs waren gekomen. En dat is te zien ook de fantastische foto’s die jullie bij jullie reisverslag plaatsen. En wat een een mooie omgevingen die jullie zien. Daar kan ik alleen maar van dromen.
    Het gaat jullie goed en nog veel en mooie verschijning van de omgevingen waar jullie langs komen.

  2. Hi Marja en Henk, ziet er echt schitterend uit daar. Natuur over de top. Blijf maar lekker genieten. En genoeg problemen op te lossen.
    Groet

  3. Wat een goed verhaal en mooie foto’s weer!
    het is net een goed boek…. wachtend op het volgende deel.

    Veel plezier

    Hans

  4. Beste opvarenden,
    Pff in één adem gelezen.
    Dank voor jullie berichten die ik iedere keer weer verslind.
    Goede vaart en take care.
    Ruud en Anne Marie

  5. Hallo Marja en Henk,
    Wat een mooie verhalen weer en zulke schitterende foto’s. Wat is patagonië mooi he?!
    Heerlijke om te lezen dat jullie echt los zijn van de bewoonde wereld met alle problemen nu door het corona-virus. Jullie hebben totaal andere problemen om op te lossen, ankers, motor, weer en wind, lekker basic. Ik hoop dat het jullie lukt om je gewenste bestemming Valdivia op tijd te bereiken, letterlijk ijs en weder dienende. Ik verheug me weer op de volgende verhalen
    groeten van Suzanne

  6. Mooie, jullie weer es te lezen en te volgen door de verschillende caleta’s en kanalen.
    Weliswaar met motor problemen, maar met uitzonderlijke landschapen en reizen vrienden.
    Gewoon door gaan met het mooiste van jullie leven.
    Mijn beste voor jullie.

  7. Geniet van de bruiloft en de kleinzoon in Nederland! Bedankt voor het verslag weer; heel mooi om te lezen.
    Hartelijke groet, Johan de Meij

  8. Ha Henk en Marja,
    Wat zitten jullie weer in een prachtige omgeving. Gletsjers, ijsschotsen, dolfijnen prachtige bergen en baaien. Ik kan me voorstellen dat jullie daar, ondanks af en toe wat tegenslag volop van genieten.
    Straks ook nog opa en oma worden, het kan niet op.
    Hoop dat alles goed blijft gaan en tot horens.
    Groet,

    Rick en Paula

Laat een antwoord achter aan Ton van der Kleij Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *