Februari 2020 – Motorprobleem midden in de onbewoonde wereld

Na afscheid genomen te hebben van Lisa en Joshua was voor ons de tijd aangebroken om verder te reizen. Het weer was om naar het westen te varen al een tijdje gunstig en het leek erop dat dit nog even aan zou houden: geen wind in plaats van de meestal heersende stevige (tegen)westenwind.
Op 5 Februari gingen de trossen los en voeren we samen met de Pikaia het Beagle kanaal op. Op het kanaal bleken we toch met een flinke tegenwind te maken te hebben. Ook de stroom werkte niet mee. Met een knoop of 2 a 3 beukten we tegen de elementen in. We besloten om naar de 5 mijl verderop gelegen Caleta Silva te varen en daar voor zolang nodig te ankeren.
In het begin van de middag werd het rustiger en konden we verder.

Na de nacht in Caleta Lewaia, bij Puerto Navarino, doorgebracht te hebben voeren we over spiegel glad water verder westwaarts.

Na bijna 2400 mijl vrijwel altijd samen te hebben gevaren namen we nabij Caleta Olla afscheid van de Pikaia. Zij waren van plan om de gletsjertocht te maken die wij al met Lisa hadden gedaan. “tot over een paar maanden in Puerto Monte” riepen we elkaar nog toe……….. niet wetende dat……..
We voeren naar de 10 mijl verderop gelegen Bahia Romance, een toepasselijke naam vanwege het feit dat wij die dag drie jaar eerder in het huwelijksbootje waren gestapt. We hadden er de keuze tussen ankeren diep in de baai of vlakbij de ingang. We besloten voor de laatste en ankerden in Caleta Morning, een heel mooi plekje. Het was een schitterende avond en nog lang hebben we op het achterdek gezeten, genietend van de natuur en het ruisen van het watervalletje vlak achter de boot, ver weg van de bewoonde wereld.
De volgende morgen scheen bij het wakker worden al een lekker zonnetje en het leek weer een mooie dag te worden. De motor werd gestart, de lijnen waarmee we de boot voor en achter aan bomen hadden vastliggen binnengetrokken en het anker opgehaald. Terwijl ik het anker vastzette riep Marja dat de motor wel een heel raar geluid maakte. Niet lang erna stopte de motor abrupt. Herstarten lukte niet, de motor leek volledig vast te zitten.
In de baai stond geen wind waardoor we volledig stuurloos waren. Herankeren was op dat moment ook geen optie.
Al heel lang geleden had ik een motorsteun gemaakt waarmee we onze buitenboordmotor in geval van nood aan de boot kunnen hangen. Het was nog wel even zoeken waar het ding gebleven was maar na een paar minuten kwam hij tevoorschijn. Zwemtrap eraf, steun erop en nu maar hopen dat de buitenboordmotor wil starten. Met een gangetje van zo’n anderhalve knoop duwde het 2.5 pk motortje ons de baai uit, het Beagle Kanaal op. Hier hoopten we op een wind waarmee we terug konden zeilen naar Puerto Williams.

Wind stond er maar hij kwam uit het oosten, iets wat in deze tijd van het jaar vrijwel nooit voorkomt. Ons buitenboordmotortje kon het niet aan waardoor we een negatieve snelheid maakte.
De track op de plotter aan de voorkant van de boot werd steeds langer. Wat nu? We wisten dat de Pikaia nog in de buurt was en zouden hen, mochten we niet al te snel achteruit gezet worden, die dag nog wel tegenkomen. We leken verder van elke hulp te zijn verschoten.

Opeens zag Marja op de plotter een zeilboot achterop komen, nog zo’n 7 mijl van ons vandaan. We namen via de marifoon contact met ze op. Ze boden ons aan te helpen.
Ruim een uur later werden we gesleept door de “Sea Rover II”, een Canadees zeiljacht. Ze brachten ons naar Caleta Olla, 10 mijl terug. Onderweg kwamen we inderdaad de Pikaia tegen, we hadden ze al via de marifoon van onze problemen op de hoogte gebracht.

In Caleta Olla lukte het om contact te maken met de Chileense Armada. De “Sea Rover II” had aangeboden om ons de volgende dag naar Ushuaia (Argentinië) te slepen (40 mijl) maar daar was wel toestemming van de Chileense autoriteiten voor nodig. Normaal moet worden uitgecheckt in het nog 25 mijl verder gelegen Puerto Williams. De toestemming kregen we maar we moesten ons wel melden bij de controlepost Navarino, tegenover Ushuaia.
Over een windstil Beagle kanaal werden we de volgende dag oostwaarts gesleept. Om een uur of 3 in de middag kwamen we bij Navarino aan. De “Sea Rover II” liet haar anker vallen en vervolgens trokken wij ons langszij. Met de bijboot gingen we aan land om ons bij de post te melden. Daar kregen we te horen dat verboden is Chili te verlaten zonder zich in Puerto Williams af te melden.
Twee opties kregen we: optie 1 met de boot naar Puerto Williams te varen, maar dat wilden we juist niet, optie 2 was om met een auto naar Puerto Williams te rijden, maar die hadden we niet. Auto’s waren überhaupt in deze afgelegen post niet beschikbaar.
Voor de volgende dag was er veel wind voorspeld dus besloten we toch maar voor optie 1 te kiezen.
Wat echter niet in de voorspellingen stond was dat er die nacht veel wind uit het oosten zou komen. We kregen te maken met (tegen)windstoten tot 30 knopen, daar had ook de “Sea Rover II” veel moeite mee.
De “Sea Rover II” vroeg ons of het niet mogelijk was om zelf op zeil verder te gaan maar zonder motor stand-by durfde ik dit echt niet aan. Tegen oosterwind beschutte ankerplaatsen zijn er in dit gedeelte van het Beagle kanaal ook niet.
We vroegen de overal aanwezige Chileense armada om hulp maar zij antwoorden dat zij niets voor ons konden doen, er waren geen boten beschikbaar. Ze verlangen wel dat je twee keer per dag melding maakt van je positie, voor je eigen veiligheid……. schijnveiligheid dus.
De situatie werd er niet beter op, het water in het kanaal werd steeds hoger opgestuwd.
De “Sea Rover II” hees haar grootzeil en kruiste met draaiende motor tegen de wind in. Het zou nog uren hebben geduurd om in Puerto Williams aan te komen ware het niet dat de wind onverwachts sterk afnam. Om 1 uur in de nacht kon het anker in de baai voor Puerto Williams worden uitgebracht.

We hebben inmiddels een medezeiler, die altijd met motoren gewerkt heeft, naar de motor laten kijken. Hij denkt dat het probleem zit in de overbrenging van de motor naar de schroefas, de zgn. demperplaat. De motor zelf lijkt nog intact, op zich goed nieuws.

12-2-2020
Het probleem is opgelost. Een volledig geruïneerde ventilator bleek de motor te blokkeren, een ventilator om een generator die we niet eens hebben te koelen. In overleg met “Andijk Scheepstechniek” hebben we de gearbox (soort versnellingsbak) zonder ventilator weer teruggeplaatst en de schroefas aangesloten. Waar we bang voor waren, weken zo niet maanden te vastliggen in Puerto Williams, wachtend op onderdelen, was na een paar uurtjes knutselen opgelost. We waren ons al aan het voorbereiden op het hier overwinteren.
Als het weer het toelaat varen we komend weekend weer richting Puerto Monte, samen met de Hamaka.

Als je automatisch via de mail  op de hoogte gehouden wilt worden van onze avonturen kun je je inschrijven op de startpagina van deze site.