Februari 2019 – van Gambia naar Brazilie

Maandag 4 februari om 9 uur hebben we het anker gelicht in de Lamin Creek.
Met een grote boog voeren we, 3 dagen nadat we hadden uitgeklaard, om Banjul heen. Zou de man van het uitklaren nog steeds op zijn lunch wachten? (zie ons voorlaatste blog).
Omdat we eerst een tijdje in noordwestelijke richting voeren, dit om niet op ondieptes terecht te komen, moest tegen de wind op de motor worden gevaren. In het begin van de middag kon de motor uit en namen de zeilen het werk over.
Tot 10-tallen mijlen uit de kust waren Gambiaanse vissers in hun kleine houten bootjes actief. Het bleef dus oppassen om niet in een van hun netten verstrikt te raken.
Na een dag of twee passeerden we een enorme schildpad.

zonsopgang

We vorderden goed, rond de 130 mijl per etmaal. Als we dit hadden volgehouden zouden we met een dag of 16 aan de overkant moeten kunnen zijn.
Op het eind van de 4e dag nam de wind echter dramatisch af. Nu moest de motor het van de zeilen overnemen. Helaas, dit hield hij maar een 30 tal minuten vol. Het was net alsof de brandstoftoevoer werd afgeknepen. Langzaam, zonder aan de gashandel te hebben gezeten, nam het toerental af totdat de motor er helemaal mee op hield.
We hadden dit op de Gambia rivier ook al meegemaakt, alleen sloeg de motor toen niet af. Op een lager toerental kon door worden gevaren. We dachten dat dit aan de hoge temperatuur lag: het warme koelwater uit de rivier gecombineerd de hete buitentemperatuur. Nu echter wilde de motor helemaal niet meer starten, ook niet nadat deze een paar uur hadden laten afkoelen.
Tijdens mijn avondwacht begon het piekeren. Hoe gaan we dit oplossen.
Windstiltes in de doldrums, een wind arm gebied op de oceaan, kunnen dagen, zo niet weken aanhouden. Eten hebben we genoeg aan boord, water hadden we op de oceaan willen maken maar dan moet de motor wel draaien. Nog maar een liter of 6 benzine in voorraad om de generator te laten draaien.
Met zo’n 0.5 tot 1.5 knopen dobberden we, overigens wel in de goede richting, over de oceaan. Deze voortgang hadden we voornamelijk te danken aan het klapperen van het grootzeil. We hadden nog zo’n 1700 mijl te gaan. Terug naar Gambia was geen optie.
De volgende morgen hebben we het boek “Boatowner’s Mechanical and Electrical Manual” er bij gepakt en leerden hieruit dat er wel eens lucht in de brandstoffilters zou kunnen zitten. Dit is met een handpompje te verhelpen. En ja hoor, de motor liep na het ontluchten weer als een zonnetje maar helaas niet voor lang. Iedere keer sloeg de motor weer af maar liep vervolgens weer nadat de boel was ontlucht. Tussendoor kon er ook wat gezeild worden, al hield de snelheid niet over (3 tot 3.5 knoop).
Tijdens een van deze periodes zwom er een enorme Manta in ons kielzog mee, een Manta met wel een spanwijdte van anderhalve meter.
Omdat we toch ook het idee hadden dat de brandstoftank vervuild was hebben we op de 7e dag de brandstof uitlaat doorgeblazen. Dat werkte! De motor heeft hierna 8 uur onafgebroken gelopen. Gedurende deze 8 uur hebben we de watermaker op volle toeren laten draaien.
Na deze 8 uur kwam de wind terug en hebben we een flinke voortgang op het zeil kunnen maken.
Dit hield echter nog geen etmaal aan dus waren we weer aangewezen op de motor.
Deze weigerde wederom dienst. Ontluchten nog doorblazen hielpen deze keer niet.
Via de SSB radio hebben we Lisa gevraagd om in haar “bruine vloot wereldje” navraag te willen doen. Zo kwamen we in contact met Thijs. Thijs had een aantal suggesties maar de tip waar we het meest aan hadden was deze:
Veel plezier op jullie reis en blijf bij elke tegenslag twee keer zo hard genieten. Als dit probleempje achter de rug is lachen jullie alle stress weer weg en genieten nog meer van je reis.
Want wat is een mooie reis die op rolletjes loopt? (DOOD SAAI).
Op aanraden van Thijs hebben we de luchtfilter schoongemaakt en zelf waren we op het idee gekomen om de brandstof filters te vervangen. Het bleef echter tobben. De motor wilde of niet starten of sloeg na een 15 tal minuten weer af.

de bypass

Tot dat we op het idee kwamen om een bypass aan te leggen. De brandstof uitlaat zit namelijk op het diepste punt van de tank. Door de brandstofmeter boven op de tank te verwijderen konden we op iedere willekeurige plek brandstof uit de tank nemen. Met behulp van een stuk brandstofleiding, gespalkt aan een draadeind, dit om de slang niet de kans te geven te gaan drijven, hebben we de bypass aangelegd.  Met succes, de motor ging niet meer uit.
Omdat het op de 13e dag na ons vertrek weer ging waaien mochten we deze keer de motor zelf uit doen.

Ruim 4 dagen hield de wind aan, dagafstanden van 143 mijl werden gehaald, een record!
Met het varen richting het zuidwesten werden de avonden merkbaar langer. Was het in Banjul al om 7 uur donker, ging nu de zon pas om half 9 onder, Natuurlijk hadden we de klok 3 keer met een uur moeten verzetten maar die lange avonden bevielen ons wel.
Tijdens de reis werd de maan steeds voller. Stond er tijdens de eerste nacht een heel klein sikkeltje in de lucht, hadden we na verloop van tijd te maken met volle maan.
Slechts één keer kwamen we een groepje dolfijnen tegen. Vogels vlogen de hele overtocht om ons heen. Soms kwamen ze aan boord om even uit te rusten.

nog een zonsopgang.

In de avond van 18 februari, de 12e dag op zee, passeerden we de evenaar. Samen met Neptunus hebben we op deze mijlpaal geproost. De cava, de eerste alcohol (op een half blikje bier na) in 12 dagen, deed ons goed smaken. Het nadeel was dat mij de 3 glazen de uren daarop goed dwars zaten.

borrel staat klaar voor het passeren evenaar
voor de fles cava stond er net iets te veer deining
00 graden 00 min en 000 sec……. de evenaar
proosten met Neptunus

We hadden te maken met squalls. Dit zijn heftige regenbuien die soms voorafgaan met veel vind. Tijdens een van deze buien hebben we op het achterdek gedoucht.
Ik had wel een gelezen dat er dan warm regenwater uit de lucht komt maar niets is minder waar. Het was koud maar daardoor wel verkwikkend.
In de middag van de 17e dag ging de wind weer liggen maar nu startte de motor zonder problemen, al bleef het spannend.
Gedurende de nachten stond er wel wat wind waardoor er nog wat gezeild kon worden.
Op de 19e dag hield de motor het echt voor gezien. Wat we ook probeerden, ontluchten, bypass, doorblazen…………. niets hielp.
Het beetje wind dat er stond (voor al ’s nachts) bracht ons wel richting het einddoel maar de ETA (estimated time of arrival) moest iedere keer naar later worden aangepast.
Het meest zaten we ermee  hoe we de drukke toegang van de Baia de Todos os Santos bij Salvador door moesten komen en hoe we de marina konden bereiken.
Op de voorlaatste dag kwamen we op het lumineuze idee om de brandstofleidingen vanaf de filters door te blazen. Op “longkracht” lukte dit niet maar met behulp van een fietspomp wel. Dit gaf hoop.
Na de bypass weer te hebben aangelegd en de boel te hebben ontlucht startte de motor en is 22 uur niet meer uitgegaan.
22 dagen na vertrek uit Gambia konden we afmeren in de marina Terminal Nautico. Wat waren we blij en opgelucht!

We hebben onderweg te maken gehad met een vervuilde dieseltank. De biodiesel die tegenwoordig wordt toegevoegd veroorzaakt een soort plantengroei in de tank die de boel doet verstoppen.
Het carnaval is hier nu in volle gang, na dinsdag hopen we iemand te vinden die de tank kan reinigen.

Land (Salvador) in zicht
De Dina Helena in de marina van Salvador

20 reacties

  1. Wat een avontuur. Begrijpelijk dat jullie in spanning hebben gezeten. Geweldig om jullie avontuur te volgen vanaf de bank ….. Hopelijk is het dieselprobleem na reiniging en het toevoegen van anti-bacterie verleden tijd.
    Hele goede reis verder. Ik zie uit naar de volgende update.
    Hartelijke groeten,
    Jelto

  2. henk ik heb eens hetzelfde probleem met de diesel gehad en daar heb toen via mijn bedrijf daar magneet filters voor aan geschaft , was niet duur en werkte uitstekend gr aad

  3. Best een spannende oversteek geweest. Mooi dat jullie het gered hebben. Nog aan het feestvieren geweest met carnaval? 😉

  4. Wat een spannende overtocht zo zeg. Hopelijk is het op te lossen, want ook al is het een zeilreis, de motor blijft onontbeerlijk. Geniet eerst maar van Brazilië, het carnaval en het mooie weer daar.

  5. Hallo, een bericht van een voor jullie onbekende volger …
    Grotamar is spul dat heel goed helpt bij het reinigen van vervuilde dieseltanks.

    Succes met het reinigen en veel plezier in Brazilië!

    Groet,
    Mira

  6. Man, man, wat een verhalen weer. Zij worden steeds spannender en kaptein Rob lacht jullie breed toe en geniet van boven af volop van jullie avontuur.

    Voorlopig zijn jullie af van een flinke en altijd opwindende oversteek en kunnen jullie de kustlijn volgen. Waar gaat het langzamerhand naar toe ? Misschien wel Suriname ? Maar eerst genieten van Brazilie natuurlijk.

    Succes bij het oplossen van alle problemen aan boord en tot het volgende verslag maar weer.

    Groet,

    Cees en Marijke

  7. Tjonge wat een avontuur, ja als je er bent is alles ok, maar zonder motor op de oceaan is niet fijn….Jullie worden wel steeds inventiever als ik het zo lees!!
    Fijne periode in Brasil gewenst!!

  8. Hoi Henk, Marja, spannend, die problemen met de diesel
    Petje af voor de oplossingen. De gedane suggesties kunnen helpen?! Wat een overtocht!! Goede vaart! Willem Hali

  9. marja en henk, gefeliciteerd met de behouden oversteek. de drietand is weer opgeborgen neem ik aan.
    fijn dat jullie alle problemen weten op te lossen, maar dat moet ook, want vele mijlen rondom is er niemand die kan helpen. dolfijnen kunnen goed getraind worden, maar een monteur met vinnen ben ik nog nooit tegen gekomen. als jullie straks wat zuidelijker komen, wordt het als noorderlingen echt wennen dat de zon en de maan voor je gevoel de verkeerde kant opgaan, maar ook dat went.
    blijf genieten van de zee en van elkaar!
    groet, eric

  10. Gongratulations! You did it ! Read it with a translator, quite good understood your problems and good moments. After all, as you told, every journey has problems but that is only a part of the adventure and makes those beautiful wonderful moments alongside so memorable. We also admired those photos from Gambia – you are so brave. I am so happy that you got to the Brasil. Take care – crew from Lunni.

Laat een antwoord achter aan Barbara Langeveld Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *