April – Mei 2020 Valdivia

Ons Patagonië avontuur zit er (voorlopig) op. Na 53 dagen zwerven door de vrijwel onbewoonde scheren van Chili kwamen we 7 april in Valdivia aan. Eigenlijk begon de tocht al op 16 november in Barlovento (Buenos Aires), ruim 3800 mijl geleden, maar officieel betraden we Patagonië op 11 december met een eerste overnachting in Caleta Horno.
We zijn terug in de bewoonde wereld, maar wel een heel vreemde wereld. Tot dan toe hadden we alleen nog maar van het Coronavirus gehoord.
15 Februari verlieten we Puerto Williams voor de laatste keer met het idee om begin mei in Valdivia (1460 mijl) aan te komen. Dit liep echter anders. Doordat de haven van Valdivia gesloten dreigde te worden hebben we de laatste week er de vaart in gezet.
Geen moment  hebben we spijt gehad van onze Patagonië reis,  ondanks het feit dat er best wel momenten waren van “waar zijn we aan begonnen”
Met tegenzin hebben we Patagonië vervroegd verlaten, maar we denken er over om volgend jaar terug te gaan.

Monding van de Valdivia rivier

Uit de hele wereld ontvangen we berichten van door de gevolgen van het Coronavirus gestrande zeilers. Niet iedereen heeft het geluk in een veilige marina te liggen. Er zijn er die zich in gebieden bevinden waar straks hevige stormen zullen overkomen en alleen op hun anker kunnen rekenen. Van boord mogen ze vaak niet en kunnen er ook niet weg.
Het zijn o.a. de cruiseschepen die het virus over de wereld hebben verspreid, daarmee worden wij op één hoop gegooid.

De Marina

We liggen nu al weer ruim een maand in de marina Estancilla van Yate Club Valdivia, een veilige haven aan de Valdivia rivier. We mogen van boord en de stad in, een 10 tal kilometer hier vandaan. Ieder 10 minuten stopt er een bus voor de deur. Veel is er nu niet te beleven, alle horeca en de meeste winkels zijn gesloten. De vismarkt aan de rivier is onze favoriete plek. Heel voordelig is hier vis en schelpdieren maar ook groente, fruit en heerlijke kaas te scoren.
Het dragen van maskers is de stad is verplicht, dit geeft wel een heel vreemd straatbeeld.

de vismarkt
Vette zeeleeuwen en vogels, wachtend op visafval

In de kleine marina  liggen meerdere wereldzeilers afgemeerd: onze buren uit Barloveno de Aloma, de Kiwidream en de Toupa 2 die we ook al langer kennen, Madrone uit de US en een enorme catamaran de Evolution uit Argentinië; 6 Boten, 7 nationaliteiten. We zitten allen in het zelfde schuitje, liggen vast in een gesloten wereld.
We hebben, om elkaar beter te leren kennen, gebarbecued. Twee keer per week geeft een van ons een presentatie over de opgedane ervaringen. Dit gaat gepaard met een hapje en een drankje.

Uitzicht over Valdivia rivier, de marina bevindt zich hier rechtonder
Asado (Agentijnse wijze van bbqen)

Na het intensive gebruik van de boot is veel onderhoud nodig, vervelen doen we ons dus niet.
Vocht aan boord is een groot probleem, de luchtvochtigheid is hier 99%. We voeren een constant gevecht tegen schimmels. We hebben nu de hulp ingeroepen van een ontvochtiger.
Al een aantal keren zijn we met de Aloma uit eten gegaan in het enige open restaurant, hier vlak bij. De keuken staat hoog aangeschreven, en terecht. Of het geoorloofd  is weten we niet maar we worden er ontvangen als vrienden van restauranthouder, niet als gasten. Dit maakt het waarschijnlijk wat minder illegaal. De man brengt ons na het diner met zijn auto terug naar de marina.
In de 19e eeuw zijn hier veel Duitsers beland. Dit is nog overal merkbaar; er zijn bierbrouwerijen, er worden “Kuchen” verkocht en er wordt ook veel Duits gesproken. We wanen ons af en toe dan ook in Europa in plaats van in Zuid Amerika.

Met de bus zij we naar het kustplaatsje Niebla gegaan

Het plan was om in mei naar Nederland te gaan vanwege de geboorte van de eerste kleinzoon en het trouwen van Wanda, Marja’s oudste dochter. De trouwerij is een jaar uitgesteld. Wel hebben ze besloten om nu al een geregistreerd partnerschap aan te gaan. De bevalling wil echter niet op zich laten wachten, het kan ieder moment gebeuren. Erg jammer dat we niet in de buurt kunnen zijn. Door het 6 uur tijdverschil worden we soms ’s nachts gebeld, ik weet dan niet hoe snel ik mijn bed uit moet komen.
Er zijn af en toe nog wel vluchten, georganiseerd door de overheid, naar Europa maar je weet niet wanneer er een weg terug is. De boot voor onbepaalde tijd achter laten durven we niet.
Als de toestand komende zomer (winter hier) normaliseert gaan we alsnog voor een paar weken naar Nederland. Ik hoop dat we dan de familie en kennissen kunnen ontmoeten, niet op afstand maar met een omhelzing zoals we dat van de Argentijnen geleerd hebben.

We gaan we voorlopig niet de Pacific op, we hebben besloten om in december terug naar Noord Patagonië te gaan en er een paar maanden rond te varen. Dit gebied hebben we door de onverwachte haast grotendeels overgeslagen. Ook willen we nog en road trip maken door Chili en Argentinie.

Met Tijtje, onze bijboot, hebben we een tochtje gemaakt over de rivier

11 reacties

  1. Prachtig verhaal en nog mooiere foto’s. Jammer van het huwelijk en de geboorte. Gezondheid is alles. Hopelijk kunnen jullie naar Nederland komen in het najaar.

    1. Wat een mooi verslag, heb er weer van genoten.Wat fyn dat jullie op een veilige plek liggen, denk dat dat voor een groot deel ligt aan jullie heel goed overdachte keuzes.
      Blijf gezond en goede tijd daar
      Liefs van ons
      Menno&Carnique

  2. Mooi verhaal en fijn dat jullie zo relatief goed zijn terechtgekomen. We horen/lezen schrikbarende verhalen van andere zeilers die op andere plaatsen liggen en nu een meer-of-minder groot probleem hebben.
    Voor ons reden om nog een jaar langer door te werken en volgend jaar pas weg te zeilen. Ook goed voor de boordkas !

    Goede tijd daar in Valdivia, straks in NL en in de winter weer mooi zeilen in Patagonie !

    Trudy & GJ

  3. Hoi Henk en Marja,
    Ik ben blij te horen dat jullie een veilige plek aan land hebben gevonden. Mijn broer in Griekenland heeft 6 weken geankerd voor hij weer op Kreta (agios nicolaos) kon landen. Ook daar zijn nu zeer strenge regels en maatregelen.
    Ik heb weer genoten van jullie reisverhalen en de mooie foto’s.
    Wees voorzichtig en geniet!!
    Hans&Angela

  4. Wat een avontuur Henk en Marja. Gelukkig dat de corona-perikelen voor jullie te behappen zijn. Hopelijk kunnen jullie over enkele maanden naar NL voor je kleinzoon.
    Ik geniet van jullie spannende verhalen en prachtige foto’s. Hou vol daar in dat prachtige Zd Amerika. Goede gezondheid en een behouden vaart!!

  5. Hoi Henk en Marja,
    Mooi verhaal weer en fijn te lezen dat jullie zo hebben genoten van Patagonië.
    Ondanks dat jullie daar langer blijven zullen we elkaar weer niet ontmoeten.
    Wij gaan pas de volgende zuidelijke winter naar het noorden. Maar dan zitten jullie waarschijnlijk al lang in de Pacific.

  6. Wat een geluk bij een ongeluk dat jullie in de coronacrisis zo’n fijne haven hebben kunnen bereiken. En het avontuur in aangepaste vorm toch doorgaat. Goed plan om Patagonie straks opnieuw te gaan verkennen, het is daar zo mooi. En de roadtrip door Chili en Argentinië houden jullie er óók in. Komt goed uit dat jullie geen einddatum hebben zodat jullie van deze schitterende landen niéts hoeven missen ondanks de onverwachte coronaperikelen. Zo te lezen en zien is het zo wel vol te houden daar. Dat doen wij hier óók maar. Zodra het weer kan en jullie naar Nederland komen om jullie kleinzoon te bewonderen, zijn jullie uiteraard ook bij mij weer zeer welkom! Ik kijk weer uit naar de volgende berichten. Véél groetjes van Suzanne

  7. Hoi Henk en Marja,
    Wat een prachtige foto’s elke keer weer en spannende verhalen. Ik geniet mee van jullie reis!
    Ben blij voor jullie dat jullie in een veilige haven liggen en toch nog redelijk er op uit kunnen.
    Hier wordt het ook wat losser, de mensen zijn er aan toe. Maar het zal zeker een andere wereld worden en hopelijk ook een betere en socialere. Alles gaat veranderen, dat is zeker.
    Jammer dat jullie niet naar NL kunnen komen ook voor de geboorte van de eerste kleinzoon, in mijn familie bij mijn neef en vriendin zijn een tweeling geboren in februari en die hebben we nog steeds niet mogen bezoeken vanwege corona, dus ik kan enigszins meevoelen hoe je je voelt.
    Wens jullie een mooie voortzetting van de reis als het weer mogelijk is, ik blijf jullie volgen!
    groetjes en blijf gezond! Astrid

Laat een antwoord achter aan Jelto Terpstra Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *