April 2019 – Rio de Janeiro

Om het gerenoveerde stuurwiel te testen zijn we de Enseada (inham) de Perocao ingevaren, een motortochtje van zo’n 4 mijl. De stuurinrichting gedroeg zich prima, geen gepiep en geknars meer. De motor echter bleef uitvallen.
Na een nacht geankerd te hebben bij Praia de Santa Monica zijn we teruggevaren naar Guarapari. Hier heeft Marcel Muller, de man die ook de stuurstand gerenoveerd heeft, de tank en de brandstofleidingen onderhanden genomen. De diesel in de tank bleek niet meer het probleem te zijn. Het waren de brandstofleidingen die verstopt zaten. Hij heeft ze vervangen en de motor draaide vervolgens weer als een zonnetje.
Marcel, naar zijn eigen zeggen: “een donkere nazaat van een Duitser” is echt heel goed in zijn vak en werkt, heel on-Braziliaans, erg snel.

Baai nabij Guarapari

Nu was het wachten op goede wind om naar Rio te varen maar in Guarapari hoef je je niet te vervelen. We lagen dichtbij het centrum van de stad en op 10 minuten loopafstand van gezellige strandjes.
Met de bus hebben we een tocht langs de kust gemaakt.
Een dag voordat we verder wilden gaan leek een buikgriep van mij het vertrek in de weg te staan. Ik was die dag tot niets in staat. De volgende morgen was ik gelukkig opgeknapt en konden de trossen worden losgegooid.

Op weg naar Rio

De eerste 6 uur moest de motor het werk doen maar deed dit voor het eerst sinds tijden probleemloos. Hierna konden de zeilen worden gehesen en voeren we met een dikke 6 knopen richting het 250 mijlen verder gelegen Rio.

Marja leek weer last te hebben van zeeziekte maar de symptomen waren anders, heel moe en heel slap. Het was deze keer geen zeeziekte maar de zelfde buikgriep als waar ik voor vertrek last van had.
We hoopten op de derde dag na vertrek in de loop van de ochtend aan te komen. Door de afnemende wind werd de verwachte aankomsttijd echter steeds later. In het begin van de middag van de laatste (heerlijke zeil)dag verschenen de contouren van Rio aan de horizon. Eerst de Suikerbroodberg en later ook het voor Rio zo kenmerkende grote Christusbeeld. In de schemer voeren we langs deze highlights en de Copacabana de baai van Rio binnen. Heel indrukwekkend, nooit gedacht hier ooit op eigen kiel binnen te varen.
In de Enseada de Jurujaba hebben we in het donker “de gele meerboei” opgezocht en de boot er aan vastgelegd, op steenworp afstand van de marina van de Club Naval Charitas. Over het bestaan van deze boei was ons verteld door de bemanning van de Zweedse boot die we in Vitoria hadden ontmoet. Veel zeilers liggen hier de eerste paar nachten (gratis) alvorens de marina binnen te gaan.
Marja was nog niet van haar buikgriep hersteld en doordat ze geen volledige nachtwachten had kunnen draaien was ook ik aan het einde van mijn latijn. Na wel eerst een hapje en een wijntje tot ons genomen te hebben, zijn we de kooi ingedoken.

Aan het eind van de volgende ochtend zijn we met de bijboot naar de marina gepeddeld. Na aankomst werden we aangesproken door Louis, hij was op zijn splinternieuwe boot aan het werk. Al heel snel nodigde hij ons uit voor de lunch met zijn moeder. Met de auto reden we naar Niteroi waar de lunch met zijn moeder, tante en nog een 6 tal mensen, in een buffet restaurant plaatsvond.
Op de terugweg bood Louis ons zijn auto aan. “ik woon hier, ik stap hier uit, je kunt de auto vanavond op de parkeerplaats van de marina achterlaten”. Ik was wel wat overdonderd, kunnen we dit aanbod wel aannemen? Stel dat we schade maken? Ondanks de twijfel hebben we het aanbod aangenomen en zijn we op zijn aanraden naar de stranden ten noorden van Rio gereden, in een vrijwel nieuwe Jeep, nog geen 24 uur na onze aankomst in Rio.
Louis had ons verteld dat het maken van een wereldzeilreis ook van hem ooit een wens is geweest. Zijn wens is echter een droom gebleven. Hij heeft bewondering voor hen die de droom waarmaken.

Rio vanaf strand in het Noorden

De volgende dag hebben we de boot verplaatst van de meerboei naar de marina. We hadden ons voorgenomen een rustdag te nemen, waren beide nog moe van de overtocht en toch wel drukke eerste dag. Onderweg naar het zwembad (dat hebben marina’s hier) kwamen we Louis tegen. Of we mee naar de stad Rio wilden, hij had wat materialen voor zijn boot nodig. Hij kon ons dat afzetten bij de Suikerbroodberg. Moesten we wel zelf terug zien te komen..
Natuurlijk namen we, ten kosten van onze rustdag, ook dit aanbod aan.
De Suikerbroodberg is echt een heel bijzonder fenomeen. De bijna 400 meter hoge top is alleen via een kabelbaan te bereiken. Boven sta je op een soort eiland, inclusief palmbomen. Het is hier echter geen water wat je belemmerd om er eraf te gaan maar honderden meters hoge wanden. Het uitzicht is er schitterend.
Met de bus en de ferry zijn we teruggegaan naar de boot.

De volgende dag zou echt een rustdag worden maar niet lang nadat we ontbeten hadden stond Suzi op de steiger. Suzi is een Engelse dame die vrijwel haar hele leven in Brazilië woont en met haar man een zeilreis rond de wereld heeft gemaakt. We hadden al over haar gehoord van de Zweden in Vitoria.
Ze vroeg of we mee wilden naar een berg met een prachtig uitzicht over de baai en de stad Rio. Deze keer sloegen we het aanbod wel af en maakten voor de volgende dag een afspraak.
Na eerst wat katten op een vervallen begraafplaats te hebben gevoerd bracht ze ons naar de berg. Het uitzicht was inderdaad geweldig.

Op de berg van Suzi, de Dina Helena ligt afgemeerd in de haven achter ons

De afgelopen dagen hebben we Rio verkend: een lange wandeling gemaakt over de stranden Ipanema en het wereldberoemde Copacabana en het oude centrum (of wat er nog van over is) doorkruist d.m.v. een “free walking tour”. Morgen willen we naar het Christusbeeld maar daarna moeten we verder. Van de 90 dagen die we in Brazilië mogen blijven zijn er al 58 gebruikt. Verlenging zit er niet in. Gezien het wisselvallige weer in het zuiden zal het nog best spannend worden of we Uruguay op tijd gaan halen.

Blik is in Brazilie geld waard
Copacabana bij zondsondergang
Hier kijken we op uit vanaf de boot
Bekende uitspanning in Rio
De trappen van Rio

Als je automatisch via de mail  op de hoogte gehouden wilt worden van onze avonturen kun je je inschrijven op de startpagina van deze site.

 

 

10 reacties

  1. Prachtige foto’s bij een leuk verslag. En wat nou als jullie niet op tijd weg zijn uit Brazilië? Succes en doe voorzichtig. Liefs

  2. Leuke belevenissen in Rio. Na de pech met de boot en de motor is dit wel een opluchting. Fijne tijd in Bazilie gewenst.
    Groetjes, Mappy en Rob.

  3. mooie belevenissen weer, en fijn dat de motor/benzienproblemen eindelijk opgelost zijn
    hoezo kan je daar maar 90 dagen blijven, kan je niet ‘gewoon’ even de grens over en dan weer terug en weer opnieuw beginnen met een nieuw visum? Hoor van backpackers dat ze dat zo doen om bv een jaar ergens te kunnen verblijven (maar dat is dan wel in Azië), maar goed, voorlopig zijn de dagen nog niet om
    groet Suzanne

  4. Fijn dat de motor het weer doet! Geeft weer vertrouwen.
    Mooie foto’s en verhaal weer.
    Goede reis en behouden vaart.
    Gr. Hans&Angela

  5. Mooi geschreven! Lijkt lijkt net of we ook in Brazilië zijn.
    Dit ondanks onze oranje outfit wegens koningsdag.
    Groetjes

Laat een antwoord achter aan Rob Drenth Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *