April 2018

Van het uitproberen van de windvaan tijdens de tocht van Tenerife naar La Gomera is niets gekomen. We hebben de overtocht geheel op de motor moeten afleggen.
Op La Gomera zijn we weer ’n paar keer rondgereden in de Cabrio en hebben de bus naar het nationale park genomen om er een hele mooie lange wandeling te maken.

Op 28 maart verlaten we de haven van San Sebastian met als bestemming Las Palmas.
Met een tweede rif in het grootzeil en een stevige bakstag wind laten we La Gomera achter ons. Naarmate we verder van het eiland verwijderd zijn komt de wind steeds meer van achteren en bomen we de fok uit. Dit is een heel karwei op een toch wel rommelige zee. Tussen de eilanden staat nooit een constante deining, golven komen van overal. Als eenmaal de boom staat trekt de boot zich weinig meer van het onstuimige water aan en zoeft met 6 tot 7 knopen richting Tenerife.
Het plan was om in een keer door te varen naar Las Palmas.
Twee door ons geraadpleegde weerberichten gaven een verschillend beeld. De een gaf ons het idee dat een nachtelijke oversteek naar Gran Canaria goed te doen was maar de ander was duidelijk minder mild. We hebben voor de minst gunstige voorspelling gekozen en varen nu naar San Miguel op Tenerife om daar de nacht door te brengen.
Achter ons verdwijnt La Gomera in een wolkendek. Wij varen in de volle zon. Heerlijk om na al die weken de boot weer onder zeil te hebben. De zeilen staan er prachtig bij.
Met de golven neemt ook de wind af. We waren vertrokken met een wind van 20 tot 25 knopen, nu geeft de windmeter maar nog een knoop of 10 aan, net genoeg om nog enige snelheid te behouden. Dit werkt op de oogleden, Marja slaapt al en ik heb moeite om ze open te houden. De  autopilot (automatische besturing) doet z’n werk goed.
Om 15:15 uur gaat de motor aan, de wind is inmiddels zo ver ingezakt dat de boot nog maar met een snelheid van ’n knoop of 2 door het water dobbert. We rollen het fok in en trekken het grootzeil aan. Aan de voortstuwing doet dit zeil niet meer mee maar speelt nog wel een rol in de stabiliteit van de boot
Een uur later trekt de wind weer aan en gaat de motor weer uit. Helaas duurt deze opleving maar 30 minuten….. Motor aan, fok in, grootzeil strak.
Dan opeens, op nog geen 30 meter voor ons, steken ‘n 15 tal donkere punten boven het wateroppervlak uit. Is dit een wrak? Het geheel beweegt niet. Ik gooi het roer om en we varen op nog geen 10 meter langs het obstakel. Het blijken vinnen te zijn maar toch  niet van dolfijnen? Die zijn nooit roerloos, of zijn het dolfijnen verstrikt in een net? Dan komt er beweging in het geheel.
Later horen we dat het om een groep grienden ging, een klein soort walvissen, onze eersten! Waarom ze zo roerloos waren weten we niet. Sliepen ze, houden ook walvissen siësta in Spanje?
We komen nu dichtbij de kust van Tenerife en zien op de plotter dat er vlak bij San Miguel nog een marina is, die van Las Galletas. In San Miguel zijn we al eerder geweest en waren er toen niet zo enthousiast erover. Via de marifoon maken we contact met Las Galletas. Ze hebben ’n plekje voor ons.
Om 17:30 uur meren we er de boot af. De haven blijkt verrassend leuk, het stadje maakt een vervallen indruk maar het is er erg gezellig.

We zijn ’n paar dagen in Las Galletas gebleven. Er heerste op de steiger waar we lagen afgemeerd een prettig sfeertje en werden hierin snel opgenomen.

De Dina Helena in de haven van Las Galletas
Las Galletas

30 Maart vertrokken in de middag met wederom bestemming Gran Canaria. Phil en Sue van de Mephisto, een Engelse catamaran, varen met ons op. Ze hebben de boot ’n jaar geleden gekocht en hebben nog niet veel ervaring. Ze vinden het een prettig idee om ons in de buurt te hebben.
Het is heerlijk zonnig zeilweer maar helaas komt de wind niet uit de beloofde hoek, oostnoordoost in plaats van noordoost. Ook worden we door een stroom uit het noorden weggezet. We koersen nu af op een positie zo’n 15 mijlen ten zuiden van Gran Canaria terwijl onze eindbestemming in het noorden van het eiland ligt. We varen zo scherp mogelijk aan de wind.
Om 17:30 uur nemen we via de marifoon contact met de Mephisto op. Zij varen inmiddels dik een mijl ten zuiden van ons. De Catamaran zeilt duidelijk minder scherp aan de wind. Het gaat goed met ze. We nemen nog geen besluit om onder of boven langs Gran Canaria te zeilen.
Het zeilen gaat nog steeds prima, 17- 19 knopen wind doet de boot met een snelheid van 6 knopen door het water gaan. Marja doet een dutje op het achterdek in de avondzon. Twee grote dolfijnen komen nieuwsgierig een kijkje nemen.
Als de zon onder is nemen we weer contact op met de Mephisto. Ze liggen nog steeds een eind van ons vandaan en door de verrekijker lijkt het alsof ze de verkeerde kant uitvaren. De wind is weggevallen, is hun uitleg en ze zijn de motor aan het starten. Onze meter geeft nog steeds een wind van 15 knopen aan. Het duurt nog zeker een kwartier voordat ook bij ons de wind wegvalt. Fok in motor aan. Nog geen 10 minuten later kan de motor weer uit.
De zon is al een tijdje onder en in het bijna donker zie ik nog een groep kleine dolfijnen langskomen. De Mephisto zijn we kwijt. Marja ligt in de kooi, ik houd de eerste wacht.
We zeilen de nacht in maar nog steeds niet op de gewenste koers.
Op de horizon staat als een rode bal een ronde maan. Langzaam komt de maan omhoog en verlicht met een inmiddels wit schijnsel de zee. Sterren zijn daarom minder zichtbaar.
Dan zie ik voor ons een toplicht branden, zou het de Mephisto zijn en zo ja, waar komen ze zo plotseling vandaan? Het toplicht komt snel naderbij, het lijkt of het onze kant uitkomt. Ik spring achter het roer om de boot te ontwijken maar dan blijkt toch dat wij op de boot inlopen.
Op zo’n 20 meter afstand gaan wij met grote snelheid de Mephisto voorbij, ze zeilen alleen op het fok. Ze vertelden later dat het een prachtig gezicht was om ons in het maanlicht langs te zien komen.
In een paar minuten tijd draait de wind en kunnen we nu op de zuidkust van Gran Canaria afkoersen.
Nadat we een tweede rif in het grootzeil hebben gezet en overstag zijn gegaan neemt Marja om middernacht de wacht over. We besluiten om vóór Gran Canaria langs te varen, daar hebben we de meeste kans op een blijvende wind. Als ik 3 uur later de wacht overneem blijkt het een goede keuze geweest te zijn. We zijn de afgelopen uren netjes langs de westkust van Gran Canaria omhoog gevaren. Voordat Marja de kooi in kruipt gaan we overstag en halen we nog wel het tweede rif uit het grootzeil.
Marja is weer om 6:00 uur aan de beurt en kan tijdens haar wacht mooie foto’s maken van de opgaande zon.

Als ik om 9:00 uur waker word voel ik geen voortgang meer in de boot. Marja is bezig het fok in te rollen en voordat ik boven ben is de motor gestart.
In Nederland zit men aan het paasontbijt.
Om 14:30 roept Sue van de Mephisto ons via de marifoon op. Ze zijn net aangekomen in Las Palmas. Ze zijn onderlangs Gran Canaria gevaren maar op de motor vanaf het moment dat wij elkaar voor het laatst zagen.
Om 16:00 meren we af achter de Mephisto op de meldsteiger van de haven. We hebben in 26 uur 116 mijlen afgelegd, zeker geen record maar wel met een voldaan gevoel. Bij gunstige wind was de tocht maar 70 mijl lang geweest.

Inmiddels liggen we al weer een week of 3 in Las Palmas. Marja is voor een maand naar Nederland, ik ben achter gebleven en heb al weer een aantal klussen aan de boot  geklaard. Vanavond komt Wouter om ’n week met z’n vader door te brengen.
Half mei willen we , als het weer het toestaat naar de Azoren.

 

7 reacties

  1. Moet een vreemd gezicht geweest zijn, die grienden. Mooi reisverslag trouwens! Groeten uit Makkum, vanaf juli zal dat vanuit Staveren worden. 🙂

  2. Ha Henk, wat een prachtige update, wat een reis, je kunt het prachtig beschrijven, alsof ik eventjes mee mag varen, tussen de walvissen en dolfijnen – wat een magnifieke ervaring!
    Hier in Nederland is het ook best ok – vooral nu we kunnen genieten van het voorjaar. Met je tante Betsie gaat het ook goed – inmiddels 94 jaar en nog steeds pittig!
    Veel liefs, pas goed op jezelf !
    Nicolette

  3. Hallo Marja en Henk,
    Pas nu kwam ik er toe jullie verhalen te lezen. Heel leuk en mooie foto’s!
    Ergens anders heb ik al een reactie geschreven, maar waarschijnlijk niet op de goede plek.
    Marja, heel /fijn leuk je vanmiddag ontmoet te hebben bij Marjolijn (26-4-’18). Je ziet er gezond en goed uit!
    Ik vind jullie echt keien hoor en als jullie in Patagonië komen: dat zal een mijlpaal zijn qua reis. P. is erg mooi! Bijzondere bomen- en struikengroei. Toen we bij onze Chileense vrienden logeerden in Santiago (2005) zijn we ook in P. geweest.
    Ook namens Dick nog veel geluk, plezier en succes met deze avontuurlijke reis! Lgroetjes, Emmy

  4. Hallo Henk en Marja,
    Wat een mooie belevenissen maken jullie mee.
    En een heel mooie verslag van alles wat jullie doen.
    Het is hier gewoonweg erg slecht weer op 29 april en 30 april en erg koud.

    De zeer vriendelijk groeten van Ton en van Sonja.

Laat een antwoord achter aan Ton van der Kleij Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *