27 september 2017 Lissabon – Algarve

Met een voor de bijboot te grote koffer en nog wat overige bagage kwamen Marije en Theodoor in Cascais aan. In etappes moesten spullen en personen aan boord worden gebracht. Na eerst hen te hebben rondgeleid in Cascais zijn we naar Lissabon gevaren. Leuke stad!! We hebben er de verjaardag van Henk (59 alweer) gevierd.
De laatste avond hebben we in een piepklein fado restaurant gegeten. Als fado zangers traden zowel de eigenaar als de kokkin op. Ook (tandeloze) buurtbewoners droegen hun steentje bij. Het was een fantastische avond.

Nadat de opstappers met de taxi naar het vliegveld waren vertrokken zijn wij naar Cascais teruggevaren om daar voor de 12^e en laatste nacht het anker te laten zaken.
In twee etappes zijn we van Cascais, met een tussenstop in Sinus, naar de Algarve gevaren. Van de ruim 100 mijlen hebben we er maar ‘n 40 tal kunnen zeilen. De wind liet het helaas afweten.
Even leek de tweede dag een mooie zeildag te worden, met 13 knopen wind voeren we om 7 uur in de ochtend de baai van Sinus uit. Nog geen 5 minuten later hingen de zeilen er als slappe vaatdoeken bij.
Dan is een dag met nog ruim 50 mijl voor de boeg best wel lang en het geronk van de motor slaapverwekkend. De eentonigheid werd even onderbroken door een 50-tal dolfijnen die ons pad kruisten. Er was deze keer geen aandacht voor boot, ze hadden kennelijk ’n ander doel voor ogen. Het was wel heel indrukwekkend om te zien. Helaas kregen we niet de tijd om het spektakel op foto of film vast te leggen
Bij Cabo de Sao Vincente, het meest zuidwestelijke puntje van Europa, kregen we, zoals bij het passeren van bijna iedere kaap, nog even 25 knopen om de oren.
Bij Sagres hebben we het anker voor 2 dagen laten zakken.
We liggen al weer 5 dagen bij Alvor in een klein delta gebiedje. Het heeft wat weg van de Waddenzee met platen en kreken. We liepen dan ook prompt vast bij het binnenlopen van het gebied (Dat is ons in de Waddenzee ook een paar keer overkomen).
Zeker ten opzichte van Cascais is het hier qua wind en zwel een verademing. We hebben lang niet zo rustig gelegen.
We zijn met de bemanning van de Witte Raaf naar Lagos geweest, met de camper. Wouter van de Witte Raaf zeilt de boot alleen, zijn partner Ivon reist hem met haar campertje achterna. Ze zijn beide al dik in de 70 maar dat merk je aan niets. Wij hebben nog ‘n 20 tal jaren voordat we die leeftijd hebben bereikt, wat kunnen we nog veel van de wereld zien.
Met de fietsen van Ivon en Wouter zijn we langs de kust naar Portimao gereden. Aan de ene kant fiets je langs de Praia da Roca, een schitterend strand met grillige rotsen,  de andere kant bestaat uit een lange boulevard met hoge appartementencomplexen, winkeltjes en heel veel horeca. In het oude centrum van Portimao is het nog wel aardig vertoeven.
Terug in Alvor hebben we, voordat we naar de boot gingen, bij de supermarkt eerst de rugzakken volgestopt met flessen wijn. Wijn is al niet duur in Portugal maar als ze ook nog eens in de aanbieding zijn is het wel heel lastig om ze in de schappen te laten staan. Ze zijn overigens nog heerlijk ook.
Om ons heen in Alvor liggen veel boten waarop gewoond wordt. Ze zijn al jaren niet meer van hun plek geweest. De dikke aangroei van waterplanten en mosselen doet dit vermoeden. Vanmorgen bleek een van deze boten, nog niet eens zo’n hele slechte, te zijn gezonken, op nog geen 50 meter vanaf de plek waar wij liggen.

Morgen gaan we naar Albufeira. Er ligt daar een nieuwe plotter voor ons klaar.