April 2023 – Les Gambiers (Frans Polynesie)

Op weg naar Gambier
Aankomst Gambier na 35 dagen op zee

20 april
Het is een week geleden dat we het anker hebben laten vallen bij Ile Mangereva, het hoofdeiland van de Gambier groep.
Al die zelfde middag zijn we met de bemanning van de Aloma, die een dag of 5 eerder was aangekomen, het eiland opgegaan. Na 35 dagen eindelijk weer vaste grond onder de voeten.
Ondanks dat het een heel regenachtige dag was genoten we van het kleurrijke plaatsje Rikitea.
De meeste huizen zijn eenvoudig maar staan in prachtige tuinen waarin allerlei fruitbomen staan: banaan, grapefruit (heerlijk zoet), broodvrucht, sinaasappel, limoen, avocado……… De bewoners delen dit graag met ons.
De kleine supermarktjes bieden aan verse groenten alleen: aardappel (10 euro er kilo), wortel, ui en knoflook.
Veel vrouwen hebben een bloem in het haar. Ik dacht altijd dat dit voor de toeristen was maar op een enkele verdwaalde na kom je deze hier niet tegen.
Er rijden veel grote auto’s rond. Om mijn vraag of de mensen hier misschien van de Franse overheid een toelage krijgen werd sarcastisch gelachen. Het geld zou worden verdiend met de kweek van parels.
De kernproeven die door Frankrijk hier niet zover vandaan tot halverwege de jaren 90 gedaan zijn, zit bij de mensen nog vers in het geheugen. Het is echt schandalig wat hier is gebeurd. Men werd tijdens de proeven in bunkers gestopt alsof de radioactiviteit na de proeven zou zijn uitgewerkt. Nog steeds zijn de eilanden waar ze werden uitgevoerd verboden gebied.
Onze eerste dagen in Gambier bestond voornamelijk uit het ontzilten van de boot. Uit een kast in de romp kwamen druipende lakens en handdoeken tevoorschijn. Gelukkig produceert onze watermaker voldoende zoet water. Gedurende een paar dagen was onze boot behangen met wasgoed.
Er bevinden zich een 15-tal zeilboten op de eilandengroep (van 15 x 15 mijl). De meeste zijn Europees en allen hebben bijzondere verhalen. (Groenland, Falklands, South Georgia, Antarctica en net als wij Patagonie).

Afgelopen zondag zijn we naar het eilandje Taravai gevaren. Hier wonen een 10 tal mensen waaronder Hervé en Valerie met hun jongste zoon. Zij organiseren al jaren iedere zondag, als het weer het toelaat, een bbq voor de zeilers.
Dachten we op Mangereva in het paradijs te zijn aangekomen, de tuin van Herve en Valerie is wel heel bijzonder. Na de BBQ hebben we petanque gespeeld (voor Herve duidelijk een thuiswedstrijd) en gevolleybald. Helaas kneusde Marja hierbij een rib.
Voordat we de dag erop naar Mangereva terug voeren hebben we van de familie vers fruit, vis en varkensvlees gekocht. Op het eiland leven varkens en geiten waarop door Hervé gejaagd wordt.

BBQ bij Valerie en Hervé
De tuin van Valerie en Hervé
Op ieder inmiddels schaars bewoonde eiland staat een kerk

Gisteren hebben we met Walter en Roswita de op een na hoogste top van het eiland beklommen. De 400 meter omhoog leidde ons eerst door een dicht loofbos en vervolgens door een naaldbomenbos. De dikke laag dennennaalden maakte het er niet gemakkelijk op. In Duinrell wordt er niet voor niets op geskied. Wat is de natuur op dit minuscuul kleine stipje in die immens grote oceaan ongelooflijk mooi!

Op weg naar de top
Uitzicht over Ile Mangereva

We hadden de boot gereed gemaakt om naar het eilandje Totegerie te varen. Nu hebben we al geruime tijd moeite met het in beweging krijgen van de startmotor maar nu lukte het echt niet.
De boel resetten door alles uit te schakelen (vaak het eerste advies wat je te horen krijgt van de helpdesk wanneer je computer niet werkt), het tikken met een hamer……….. helemaal niets.
De jachtservice (een jong Frans stel die hier al jaren op een catamaran woont) wilde het probleem wel bekijken maar dan moest ik wel de startmotor komen brengen.
Met veel pijn en moeite en met behulp van Walter en zijn gereedschap, kwam de startmotor los.
Nu hij op tafel lag was het een kleine moeite om zelf een kijkje binnenin te nemen. Al snel was het euvel gevonden. Het relais maakte door corrosie geen contact meer. Nadat Walter alles grondig had gereinigd en we de motor hadden teruggeplaatst bleek het probleem te zijn opgelost.

De volgende dag zijn we alsnog naar Totegerie gevaren. Hier is een opening in het rif waar goed gesnorkeld kan worden. Helaas was het te laag water wat het snorkelen bemoeilijkte.
Wel heel interessant was het bezoek aan de parelkwekerij. We werden hier geheel vrijblijvend rondgeleid.

De parelkwekerij
In de schelpen wordt een balletje gestopt waarom de oester in anderhalf jaar tijd een parel maakt.

Vervolgens zijn we naar Ile Aukema gegaan, een lastig tochtje vanwege vele grote velden met boeien van de parelkwekerijen.
Aan de ene kant van het eiland woont Bernard en aan de andere kant Antonio. We hebben ze beide bezocht. Ze schijnen niet veel contact met elkaar te hebben. Antonio heeft het onderhoud van een naast zijn terrein staande kerkje op zich genomen.
Hij beweerde dat er nog één keer per jaar een mis wordt opgedragen.
Een boot heeft hij niet en is daardoor geheel afhankelijk van zijn broer die hem eens in de twee weken bezoekt. Beladen met limoenen en pompelmoezen keerden we naar onze boot terug.

Limoenen plukken in de tuin van Bernard
Een verfrissende duik
Onze ankerplaats bij het hoofdeiland Mangereva

3 mei.
Vandaag vertrokken naar Hao, een atol 470 mijl ten noordwesten van Gambier. Helaas liet de startmotor het toch weer afweten maar na een aantal pogingen lukte het alsnog. Wel nog even getwijfeld of we wel weg zouden moeten gaan maar hebben toch maar het anker gelicht.
Tijdens het uitvaren kwamen de Tecla tegen, een Nederlands traditioneel schip vol met landgenoten. We werden door hen allen uitgezwaaid.

7 mei.
We zijn aangekomen op Hao na een tocht die niet echt over rozen ging, maar hierover in ons volgende blog meer.

9 reacties

  1. lieve Henk en Marja, zo blij met jullie blog met jullie mooie ervaringen en prachtige foto’s.
    Zo kunnen wij ook meegenieten en er een beetje bij zijn
    Elke keer weer een feest als ik jullie verhaal lees.
    Veel liefs uit Holland waar het maar geen lente wil worden

  2. Wat een tijd op zee geweest, 35 dagen lang! En wat een práchtige foto’s hebben jullie gemaakt. Bedankt voor het delen. Een goede reis verder.

    Groeten uit Staveren

  3. Allô Henk en Marja, weer mooie verhallen en leuke foto’s. En jullie hebben van plan naar NZ te varen, maar het is een lange tocht. Ga dan een coucou doen aan mijn dochter Céline, zij woont op Lower Hutt (en face Wellington, île du nord) Latitude: -41° 12′ 60.00″ S
    Longitude: 174° 54′ 59.99″ E
    En laat ons nog meer dromen met je reis.
    Groetjes uit frankrijk !

  4. Mooi dat jullie weer heel over zijn gekomen.
    Mooie foto’s en weer nieuwe belevenissen.
    Ga zo door zou ik zeggen.

    Hans&Angela

  5. Leuk om te lezen jullie verhalen! En wat een mooie foto’s.
    Heel veel plezier en ik kijk uit naar de volgende edities.
    Behouden vaart en veel plezier!

  6. Gaaf Marja en Henk
    Aisha stelt voor dat ik, de volgende keer dat jullie in Nederland zijn, een jaartje met jullie mee ga naar Frans polynesië, begrijpelijk

Laat een antwoord achter aan Ruud van Steen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *